مقايسه‌ي اثربخشي روش‌هاي مختلف درمان در اختلال نقص توجه بيش‌فعالي كودكان

قدمه: اين مطالعه با هدف بررسي ميزان اثربخشي و مقايسه‌ي سه روش درماني آموزش رفتاري مادران، خودآموزي كلامي ‌به كودك و دارو درماني، در درمان اختلال نقص توجه- بيش‌فعالي كودكان انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي نيمه تجربي، 51 نفر از دانش‌آموزان پسر مدارس ابتدايي شهر شيراز و مبتلا به اختلال نقص توجه– بيش‌فعالي كه در مطالعه‌ي مقدماتي از ميان 1760 دانش‌آموز مورد غربالگري، شناسايي شدند به صورت تصادفي در سه گروه آموزش رفتاري مادران، خودآموزي كلامي‌ به كودكان و گروه شاهد تقسيم شدند. علاوه بر آن، 22 نفر از دانش‌آموزان به شيوه‌ي در دسترس انتخاب و در گروه دارو درماني قرار گرفتند. همه‌ي گروه‌هاي مورد مطالعه پيش، پس از مداخله و 2 ماه پس از آن به وسيله‌ي پرسش‌نامه‌ي علايم مرضي كودك (CSI-4) مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه نوع درمان تأثير معني‌داري بر ميزان ارزيابي مادران از شدت بي‌توجهي (0.04 P)، شدت بيش فعالي- تكانش‌گري (0.005 P) و شدت كلي علايم اختلال (0.03 P) در كودكان داشت. علاوه بر آن در طول زمان پي‌گيري تفاوت معني‌داري بين گروه‌هاي مختلف مورد مطالعه در ميزان ارزيابي مادران نشان ديده شد (0.001 P). نتيجه‌گيري: با توجه نتايج اين مطالعه در خصوص شدت بي‌توجهي كودكان روش خودآموزي كلامي، در خصوص شدت بيش‌فعالي– تكانش‌گري كودكان مداخله‌ي آموزش رفتاري مادران و در خصوص شدت كلي علايم اختلال نقص توجه- بيش‌فعالي كودكان دو روش آموزش رفتاري مادران و دارو درماني مؤثرترين و كارامدترين روش‌هاي درماني مي‌باشد.