اثر آنتي‌بادي‌هاي خنثي كننده بر فعاليت ليز لخته‌ي استرپتوكيناز در لومن داخلي كاتتر دايم همودياليز

مقدمه: استرپتوكيناز به عنوان تنها ماده‌ي ترمبوليتيك در دسترس در بعضي مناطق مي‌باشد. فراواني عفونت‌هاي استرپتوكوكي باعث افزايش سطح آنتي‌بادي ضد استرپتوكوك مي‌شود. وجود آنتي‌بادي ضد استرپتوكيناز نقش مهمي ‌در شكست استفاده از اين دارو در باز كردن انسدادهاي ترومبوتيك دارد. در اين مطالعه به بررسي وجود اين آنتي‌بادي در بيماران تحت همودياليز دايم داراي كاتتر پرداختيم. روش‌ها: در اين مطالعه 70 بيمار تحت همودياليز داراي كاتتر دايم كه دچار انسداد ترومبوتيك لومن شده بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافيك بيماران، علت نارسايي كليه، طول كاتتر دايم، نام مركز دياليز، محل قرار گرفتن كاتتر، طول مدت انسداد، سابقه‌ي عفونت ثبت شده قبل از تزريق استرپتوكيناز و نمونه‌ي خون جهت تعيين آنتي‌بادي ضد استرپتوكيناز از بيمار گرفته شد. استرپتوكيناز با غلظت 50000 واحد در سي‌سي از لومن كاتتر دايم وارد شد و 24 ساعت بعد محلول فوق با سرنگ كشيده شد. قبل و بعد از تزريق استرپتوكيناز براي تعيين وجود و رفع انسداد در لومن، در هر لومن به طور جداگانه ماده‌ي حاجب تزريق گرديد و كليشه‌ي راديولوژي تهيه شد. نتايج با آزمون χ2 مورد آناليز قرار گرفت. يافته‌ها: 19 نفر (37 درصد) آنتي‌بادي مثبت داشتند. تعداد روزهاي انسداد 5/4 ± 4/4 بود. با تزريق استرپتوكيناز 63 كاتتر (90 درصد) باز شدند. فراواني باز شدن كاتتر به دنبال تجويز استرپتوكيناز در موارد آنتي‌بادي مثبت و منفي اختلاف معني‌دار نداشت. ارتباطي بين وجود آنتي‌بادي، سابقه‌ي عفونت كاتتر، تعداد روزهاي انسداد و باز شدن لومن توسط استرپتوكيناز وجود نداشت. نتيجه‌گيري: استرپتوكيناز دارويي مؤثر جهت رفع انسداد ترمبوتيك كاتتر دايم همودياليزي است و وجود آنتي‌بادي در پاسخ بيمار به استرپتوكيناز نقش ندارد.