بررسي الگوي خواب دانش‌آموزان 6 تا 9 ساله‌ي شهر تهران

مقدمه: امروزه مدت زمان خواب افراد حتي كودكان نسبت به گذشته كاهش يافته است. اين ﻣﺴأله به عنوان يكي از عوامل مهم دخيل در سبك زندگي در كودكان ناديده گرفته شده است. اكثر تحقيقات انجام گرفته در اين زمينه الگوي خواب افراد را به صورت غير عيني (Subjective) مورد بررسي قرار داده‌اند كه دقت و كارايي پاييني دارد. در اين مطالعه به بررسي الگوي خواب در كودكان پرداختيم. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه‌ي مقطعي بود كه به منظور تعيين الگوي خواب كودكان 9-6 ساله‌ي ساكن 12 منطقه‌ي شهر تهران در سال 89-1388 انجام شد. اين مطالعه بر روي 270 كودك (151 دختر و 119 پسر) در سطح مدارس ابتدايي به روش عيني (Objective) انجام گرفت. اطلاعات خواب كودكان با استفاده از دستگاه فعاليت‌سنج و يك پرسش‌نامه‌ي خود گزارش‌دهي توسط والدين جمع‌آوري گرديد. يافته‌ها: كودكان مورد مطالعه به طور ميانگين در طول شبانه روز 524 دقيقه مي‌خوابيدند. همچنين در طول هفته به طور ميانگين شب‌ها ساعت 11 و 23 دقيقه به خواب مي‌رفتند و صبح‌ها به طور ميانگين ساعت 8 و 2 دقيقه از خواب بيدار مي‌شدند. كيفيت خواب كودكان 5.6 ± 83.2 درصد بود. دختران در مقايسه با پسران داراي كيفيت خواب بهتري در طول هفته (0.003 P) و همچنين روزهاي كاري هفته (0.001 P) بودند. ارتباط معني‌دار و معكوسي بين سن و طول زمان خواب (0.003 P) وجود داشت. ساعت شروع خواب با سن رابطه‌ي معني‌دار و مستقيم داشت (0.001 P). نتيجه‌گيري: طول و كيفيت خواب كودكان مورد بررسي كمتر از مقادير توصيه شده بود. علاوه بر اين ساعت شروع خواب بيشتر كودكان بعد از ساعت 11 شب و ساعت بيدار شدن آن‌ها بعد از ساعت 8 صبح بود. كودكاني كه سن بالاتري دارند، نياز به توجه بيشتري دارند؛ چرا كه نتايج اين مطالعه نشان داد كه آن‌ها داراي طول خواب كمتر و ساعت بيدار شدن زودتري بودند.