مقايسه‌ي اثر موضعي محلول نانوسيلور با غلظت‌هاي مختلف بر ضايعات ناشي از ليشمانيا ماژور (MRHO/IR/75/ER) در مدل حيواني Balb/c

مقدمه: ليشمانيوز جلدي عفونت ناشي از تك ياخته‌اي جنس Leishmania است. گلوكانتيم به عنوان يك داروي رايج در درمان ليشمانيوز استفاده مي‌شود. از عوارض جانبي گلوكانتيم افزايش آنزيم‌هاي كبدي و تغييرات در الكتروكارديوگرام مي‌باشد. با توجه به عوارض عديده‌ي اين دارو و نيز مقاومت دارويي توجه محققين به داروهاي جديد نظير محلول نانوسيلور معطوف شده است. بنابراين اين مطالعه، جهت بررسي تأثير موضعي محلول نانوسيلور با غلظت‌هاي مختلف، در شرايط In vivo انجام شد. روش‌ها: در اين مطالعه ذرات كلوييد به كار برده شد. موش‌هاي آزمايشگاهي ماده‌ي نژاد Balb/c در سنين 6 تا 8 هفتگي در 9 گروه 10 تايي استفاده گرديد. محلول نانوسيلور با غلظت‌هاي مختلف (60، 80، 120، 130 و 2000 ذره در ميليون) تهيه شد. كنترل روند باليني عفونت به صورت هفتگي تا 6 هفته پس از بروز زخم از طريق اندازه‌گيري قطر ضايعه در قاعده‌ي دم موش انجام ‌شد. داده‌ها توسط آزمون Paired- t و ANOVA و مقايسه‌ي ميانگين‌ها توسط آزمون Tukey تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: ميانگين قطر زخم‌ها قبل و پس از درمان در گروه‌هاي مختلف اختلاف معني‌داري نداشت (0.05 P). در مقايسه‌ي بار انگلي طحال نيز در گروه‌هاي درماني مختلف اختلاف معني‌داري مشاهده نگرديد. نتيجه‌گيري: غلظت‌هاي مختلف نانوسيلور سبب كاهش معني‌داري در اندازه‌ي ميانگين زخم‌ها نگرديد. استفاده نانوسيلور در درمان عفونت ثانويه در بيماران مبتلا به ليشمانيوز جلدي در كلينيك‌ها مفيد مي‌باشد.