ارزيابي حساسيت گونه‌هاي كانديدا آلبيكنس جدا شده از برفك دهاني مبتلايان به ايدز نسبت به داروي فلوكونازول با استفاده از دو روش مايكرودايلوشن

مقدمه: كانديدا آلبيكنس مخمري پاتوژن است كه باعث عفونت‌هاي سيستميك، واژينال و دهاني مي‌شود. كانديديازيس دهاني با داروهاي ضد قارچي تري‌آزولي مانند فلوكونازول درمان مي‌شود، اما استفاده بيش از اندازه دارو منجر به پيدايش گونه‌هاي كانديدا آلبيكنس مقاوم به فلوكونازول مي‌گردد. هدف از اين مطالعه، ارزيابي حساسيت ايزوله‌هاي باليني كانديدا آلبيكنس جدا شده از ضايعات دهاني افراد مبتلا به ايدز نسبت به داروي فلوكونازول با دو روش مايكرودايلوشن براث و ديسك ديفيوژن بود. روش‌ها: در اين مطالعه 66 گونه كانديدا آلبيكنس جدا شده از ضايعات دهاني مبتلايان به ايدز بررسي گرديد. دو گونه كانديدا آلبيكنس استاندارد 10231ATCC به عنوان شاهد حساس و كانديدا آلبيكنس استاندارد 76615ATCC به عنوان شاهد مقاوم استفاده شد. براي تمام ايزوله‌ها مطابق استاندارد (CLSI M27-A3)، حداقل غلظت ممانعت كننده‌ي رشد (MICs) پس از 48 ساعت انكوباسيون در 35 درجه‌ي سانتي‌گراد تعيين گرديد. روش ديسك ديفيوژن مطابق استاندارد CLSI M44-S2 انجام شد. در اين روش از ديسك‌هاي 25 ميكروگرمي فلوكونازول و محيط مولر هينتون آگار مكمل شده با گلوكز 2 درصد و متيلن بلو به ميزان 0.5 ميكروگرم در ميلي‌ليتر استفاده و نتايج پس از 24 ساعت انكوباسيون در 35 درجه‌ي سانتي‌گراد قرائت گرديد. يافته‌ها: اختلاف معني‌داري بين روش‌هاي مايكرودايلوشن براث و ديسك ديفيوژن براي تعيين حساسيت ايزوله‌ها نسبت به داروي فلوكونازول وجود نداشت. نتيجه‌گيري: روش ديسك ديفيوژن براي تعيين حساسيت مخمر‌ها به داروي فلوكونازول ساده، سريع بوده ‌و انجام روش مايكرودايلوشن براث براي تعيين حساسيت ايزوله‌ها به دارو به طور معمول مشكل و وقت‌گير بوده است.