عنوان مقاله :
بررسي سطح سرمي اسيد اوريك خون در بيماران مبتلا به سكتهي مغزي
پديد آورندگان :
موسوي ، علي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات علوم اعصاب اصفهان، دانشكده ي پزشكي - گروه مغز و اعصاب , نجفي ، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه داخلي اعصاب , ويس كرمي ، حشمتاله دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - كميتهي تحقيقات دانشجويي , مهرابي كوشكي ، علي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشكدهي پزشكي - گروه اپيدميولوژي
كليدواژه :
اسيد اوريك , سكتهي مغزي
چكيده فارسي :
مقدمه: پارهاي از تحقيقات اخير ارتباط معنيداري را بين كاهش بروز استروك و سطح بالاي اسيد اوريك خون گزارش نمودهاند. به عبارت ديگر، افزايش سطح اسيد اوريك خون منجر به پايين آمدن ريسك ابتلا به استروك ميگردد. همچنين در دورهي بعد از سكتهي مغزي نيز بين افزايش اسيد اوريك و پيامدهاي بعد از آن نيز ارتباطاتي مشاهد گرديده است. در برخي مطالعات نيز نتايج ضد و نقيضي از ارتباط بين اسيد اوريك خون و پيامدهاي استروك گزارش گرديده است. تأثيرات متقابل اوريكوزوري با بلوكرهايي نظير لوزارتان باعث تأثير بهتر آنها در مقايسه با آتنولول در كاهش خطر استروك ميگردد. همچنين گزانتين اكسيداز ممكن است به علت چنين تعاملي منجر به نتيجهي مطلوبتري در اين بيماران گردد آلوپورينول مهمترين مهاركنندهي گزانتين اكسيداز ميباشد كه باعث كاهش اين آنزيم در تغيرات عروقي به واسطهي استرس ميگردد. در شرايط Invitro بهبود عملكرد اندوتليال در بيماريهاي قلبي-عروقي به عملكرد مولكولهاي ايجادكنندهي التهاب و مربوط ميگردد. تأثير آلوپورينول در بعد از استروك هنوز مورد بررسي قرار نگرفته است. بنابراين با توجه با تأثيرات متناقضي كه از اسيد اوريك در مطالعات مختلف گزارش گرديده است و شيوع بالاي اسيد اوريسمي در جامعهي ما انجام اين مطالعه لازم و ضروري بود. روشها: مطالعهي حاضر يك مطالعهي مورد-شاهدي بود كه طي آن يك گروه بيمار مبتلا به سكتهي مغزي و يك گروه غير مبتلا به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند و سطح اسيد اوريك هر دو گروه تعيين و با هم مقايسه گرديد. اطلاعات مربوط به طرح، از طريق اندازهگيري سطح اسيد اوريك خون بيماران مبتلا به سكتهي مغزي و بيماران بستري در ساير بخشهاي بيمارستان كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند تعيين گرديد. در نهايت دادههاي آماري با نرمافزار SPSS مورد آناليز قرار گرفت. يافتهها: طبق نتايج به دست آمده از اين مطالعه ميانگين سطح اسيد اوريك خون در گروه بيماران 2.68 ± 4.8 و در گروه شاهد 2.9 ± 6.44 بود و طبق آزمون Student-t سطح اوريك اسيد خون در بيماران مبتلا به سكتهي مغزي به طور معنيداري پايينتر بود (0.001 = (P. نتيجهگيري: با توجه به ارتباط معنيداري كه بين سطح اسيد اوريك خون و استرك به دست آمد، انجام اقدامات پيشگيري از بروز سكتهي مغزي در بيمارني كه سطح اسيد اوريك پايين دارند و از نظر ساير عوامل خطر نيز به عنوان گروه در معرض خطر محسوب ميگردند لازم و ضروري بنظر ميرسد.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان