بررسي اختلالات خواب و حوادث تنفسي شبانه در افراد دچار خر و پف

مقدمه: خروپف صداي تنفسي خشن طي خواب ناشي از ارتعاش ساختمان هاي غشايي راه هواي فوقاني مي باشد. اين مشكل نسبتاً شايع ، تظاهري از خروپف اوليه تا حوادث تنفسي انسدادي راه هوايي همراه با كاهش كيفيت زندگي مي باشد. اين مطالعه به منظور ارزيابي باليني و پلي سومنوگرافي (PSG ) افراد مبتلا به خروپف انجام شد. روش:اين مطالعه توصيفي- تحليلي آينده نگر بر روي 98 بيمار خروپفي مراجعه كننده به كلينيك خواب از شهريور 1388 تا خرداد 1389 انجام شد. پرسشنامه اي شامل بخش هاي اطلاعات فردي دموگرافيك، علائم باليني، بيماري هاي همراه، داروهاي مصرفي و ESS براي هر بيمار تكميل شد. تست پلي سونوگرافي كامل براي هر بيمار انجام و آناليز دستي طبق AASM صورت گرفت. اطلاعات توسط آزمون آماري T-test مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: از 98 بيمار خرو پفي 74 نفر مرد بودند. متوسط وزن بيماران 18±86 كيلوگرم بود. 80 بيمار دچار اضافه وزن يا چاقي بودند. 90 بيمار OSAHS، 2 نفر سندرم مقاومت راه هوايي فوقاني و 6 نفر خروپف اوليه داشتند. 65 نفر ESS بالاي 8 داشتند. بين BMI با آپنه انسدادي در خواب OSAHS (0.02 P)و بهم ريختگي خوابAI (0.01 P) ارتباط معني دار بود. بين ميزان خواب آلودگي روزانه و AHI ارتباط معني دار بود (0.01 P). ارتباط بين احساس عدم سرحالي روزانه و AI (0.01 P) و نيز گزارش همسر بيمار از نظر آپنه با AHI بيمار در PSG معني دار بود (0.04 P). 58.2 درصد بيماران آپنه انسدادي شديد، 21.4 درصد متوسط، 16.3 درصد آپنه خفيف داشتند. نتيجه گيري: خروپف ، خستگي و خواب آلودگي روزانه نشانه هايي بسيار حساس براي ارزيابي آپنه هيپوپنه انسدادي در خواب مي باشد. پرسش از كميت و كيفيت خواب و ارجاع براي تشخيص قطعي با PSG در افراد دچار خروپف ضروري است.