نگرش دانشجويان مقطع علوم پايه دانشگاه علوم پزشكي شهركرد نسبت به روان‌پزشكي و تمايل آن‌ها براي ادامه تحصيل در اين رشته

مقدمه:اهميت و ضرورت پرداختن به مطالعه‌ي نگرش و رقبت دانشجويان پزشكي به روان‌پزشكي در ايران با بي‌مهري و كم توجهي پژوهشگران روبرو شده است. هدف مطالعه‌ي حاضر، ترسيم نيمرخ مقايسه‌اي نگرش دانشجويان پزشكي دختر و پسر و رابطه‌ي آن با تمايل آن‌ها براي ادامه‌ي تحصيل در اين رشته بود.روش‌ها:در اين مطالعه‌ي مقطعي 130 دانشجوي پزشكي غير ميهمان مشغول به تحصيل در مقطع علوم پايه‌ي دانشگاه علوم پزشكي شهركرد در سال تحصيلي 90-1389به كمك مقياس خودايفاي نگرش به روان‌پزشكي يا 30-ATP-Burra غربال شدند. داده‌ها به كمك بسته‌ي نرم‌افزاري علوم اجتماعي ويرايش 16 بررسي شدند و با توجه به توزيع نرمال جمعيت با آزمون‌هاي Studentt، ANOVA و آزمون تعقيبي Tukey و رگرسيون خطي تجزيه و تحليل شد.يافته‌ها:نرخ پاسخ افراد 83.07 درصد (108 نفر) بود. دانشجويان دختر در مقطع علوم پايه از نگرش مطلوب‌تري نسبت به پسران برخوردار بودند. همچنين تمايل آن‌ها نيز براي انتخاب اين رشته‌ي تخصصي براي ادامه‌ي تحصيل بالاتر بود. اما نتايج آزمون تعقيبي Tukey مؤيد اين بود كه تفاوت معني‌دار آماري بين دانشجويان پسر و دختر مقطع علوم پايه در هيچ يك از مؤلفه‌هاي بررسي شده وجود نداشت. آزمون رگرسيون خطي نشان داد كه از بين همه‌ي مؤلفه‌هاي مقياس نگرش، مؤلفه‌ي پاداش‌هاي فردي و فرصت‌هاي شغلي روان‌پزشكي سهم بيشتري در شكل‌گيري نگرش دانشجويان نسبت به روان‌پزشكي داشت، اما با اين وجود تمام پنج مؤلفه‌ توانستند تنها 0.09 درصد پديده‌ي تمايل به انتخاب روان‌پزشكي را تبين نمايند.نتيجه‌گيري:هر چند شكل گيري نگرش دانشجويان دختر و پسر نسبت به روان‌پزشكي تا حدودي تابع جنسيت افراد بود، ولي ملاحظات اجتماعي، فرهنگي و گروهي نقش مهم‌تري داشت و در عمل، جنسيت نقش كارسازي نداشت. مشاهدات ما در اين مطالعه اين چنين القا مي‌كند كه در گزينش متقضيان رشته‌ي روان‌پزشكي ضمن توجه به ملاحظات جنسيتي، نگرش و انگيزه‌هاي افراد متقاضي را مد نظر قرار بگيرند.