بررسي ويژگي‌هاي اپيدميولوژيك كودكان دچار سوختگي بستري شده در بيمارستان امام موسي كاظم (ع) استان اصفهان

مقدمه: سوختگي‌ها از مهم‌ترين حوادث و سوانح مرتبط با سلامت انسان مي‌باشند كه به دليل عوارض شديد و ميزان مرگ و مير بالا بسيار مورد توجه است. مطالعات اپيدميولوژيك انجام شده، نشان داده‌اند كه حوادث از مهم‌ترين مشكلات مرتبط با سلامتي در جوامع مختلف هستند و سوختگي‌ها از شايع‌ترين آن‌ها به حساب مي‌آيند و سبب تحميل صدمات جسمي، روحي، اجتماعي و اقتصادي به بيماران، خانواده و جامعه مي‌شود. در اين تحقيق به منظور كاهش سوختگي، پيش‌گيري از آن و تدوين خط مشي مؤثر، شناخت اپيدميولوژيك سوختگي كودكان مورد بررسي قرار گرفت. روش‌ها: اين مطالعه‌ي گذشته‌نگر، توصيفي- مقطعي در طي 2 سال (از فروردين 1388 تا آخر اسفند 1389) بر روي 303 كودك كمتر از 15 سال دچار سوختگي بستري در بيمارستان امام موسي كاظم (ع) انجام شد. اطلاعات به وسيله‌ي چك ليست با رعايت اصول منشور حقوق بيمار و اصل رازداري از پرونده‌هاي بيماران استخراج گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS و آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بيشترين موارد سوختگي (56.9 درصد) در كودكان 1 تا 3 سال بود. متوسط سن كودكان مورد بررسي 3.71 سال بود و 69 درصد افراد كودكان مذكر و 31 درصد كودكان مؤنث بودند. بيشترين علت سوختگي آب جوش (59.7 درصد) و همچنين 57.4 درصد موارد شهر نشين بودند. متوسط مدت بستري 10.8 روز بود كه از 1 روز تا 60 روز متغير بود. بيشتر كودكان (49.2 درصد) دچار سوختگي درجه‌ي 2 شده بودند. قسمت عمده‌ي مصدومين (34 درصد) دچار سطح سوختگي 20-11 درصد بودند. بيشترين متوسط سطح سوختگي در اثر انفجار گاز (31.2 درصد) و سوختگي با شير (29.2 درصد) بود. موضع سوختگي در اغلب كودكان (66.4 درصد) تنه بود. نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش مشخص كننده‌ي گروه‌هاي سني در معرض خطر بيشتر و عوامل خطرزاي موجب سوختگي در كودكان استان بود. سوختگي با آب جوش و شعله بيشترين عوامل ايجاد كننده‌ي سوختگي بودند. به نظر مي‌رسد بايد يك برنامه‌ي پيشگيرانه مانند توجه به نكات ايمني در منازل و آموزش والدين كودكاني كه در معرض خطر بيشتري قرار دارند، تدوين گردد. مسؤولين و سياستگذاران نيز بايد در انجام برنامه‌ريزي اساسي ضمن توجه به تدابير پيشگيرانه و نكات ايمني در جايگاه‌هاي مخزن گاز و وسايل گازسوز و اختصاص منابع انساني و مالي، به نياز جسمي و رواني كودكان مصدوم توجه بيشتري داشته باشند.