تمايز و بررسي سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك مشتق از مونوسيت تحت تأثير مايع رويي سلول‌ها‌ي‌ اندوتليال و عوامل بلوغ

مقدمه: سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك (Dendritic cells يا DC) به طور مداوم از بافت‌هاي محيطي به مناطق حاوي لنفوسيت‌هاي T در غده‌هاي لنفاوي محيطي مهاجرت مي‌كنند. بنابراين، DCهاي فعال شده سلول‌ها‌ي‌ تخصصي هستند كه مدام اطلاعاتي را از بافت‌هاي محيطي به دست مي‌آورند و آن را به غده‌هاي لنفاوي انتقال مي‌دهند. اين سلول‌ها‌ در مسير مهاجرت از خون به داخل بافت‌هاي محيطي و سپس به داخل غده‌هاي لنفاوي با سلول‌ها‌ي‌ اندوتليال و واسطه‌هاي محلول آن‌ها تماس پيدا مي‌كنند. در اين تحقيق، اثرات مايع رويي سلول‌ها‌ي‌ اندوتليال (ECM يا Endothelial condition medium) بر روي شاخص‌هاي فنوتيپي و عملكردي سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك مشتق از مونوسيت مورد ارزيابي قرار گرفت. روش‌ها: سلول‌هاي دندريتيك نابالغ از كشت سلول‌ها‌ي‌ مونوسيت در محيط كشت RPMI حاوي FCS (Fetal calf serum)، IL-4 (Interlukin4) و GM-CSF (Granulocytemacrophage colonystimulating factor) براي مدت 5 روز به دست آمد. سپس سلول‌هاي دندريتيك نابالغ همراه با عوامل بلوغ MCM (Monocyte conditioned medium)، TNF-α (Tumor necrotizing factor alpha) و Poly I-C به مدت 48 ساعت، در محيط كشت RPMI و FCS 10 درصد كشت داده شد (گروه شاهد). مايع رويي سلول‌ها‌ي‌ اندوتليال در روزهاي پنجم و در آغاز كشت (روز صفر) به گروه شاهد اضافه شد (تيمارها). بلوغ سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك برداشت شده در روز توسط دستگاه فلوسايتومتري، دستگاه بتاكانتر و توسط كيت ELISA بررسي شد. يافته‌ها: سلول‌ها‌ي‌ اندوتليال از طريق واسطه‌هاي محلول با سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك مشتق از مونوسيت ارتباط برقرار كردند. اين ارتباط باعث بلوغ سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك از طريق افزايش بيان CD83،CD80 و HLA-DR و كاهش بيان CD14، كاهش فاگوسيتوز، اقزايش توليد سايتوكاين‌هاي تحريكي و تحريك لنفوسيت‌هاي T در مقايسه با عوامل بلوغ به تنهايي شد. نتيجه‌گيري: اين داده‌ها نشان داد كه سلول‌ها‌ي‌ اندوتليال وريد ناف كه در مسير مهاجرت سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك از بافت‌هاي محيطي به غده‌هاي لنفاوي قرار دارند مي‌توانند به عنوان تنظيم كننده‌هاي بالقوه‌ي عملكرد و تمايز سلول‌ها‌ي‌ دندريتيك به حساب آيند.