نگرش دانشجويان پزشكي دانشگاه علوم پزشكي بوشهر نسبت به روان‌پزشكي‌ و تمايل آن‌ها براي ادامه‌ي تحصيل در اين رشته

مقدمه: نگرش و ميزان رقبت دانشجويان پزشكي به ادامه‌ي تحصيل در رشته‌ي روانپزشكي با بي‌مهري و كم توجهي پژوهشگران ايراني روبرو شده است. هدف مطالعه‌ي حاضر، مقايسه‌ي نگرش دانشجويان پزشكي دختر و پسر و رابطه‌ي آن با تمايل آن‌ها براي ادامه‌ي تحصيل در اين رشته بود. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي مقطعي– ميداني كليه‌ي 220 دانشجوي پزشكي غير ميهمان مشغول به تحصيل دانشگاه علوم پزشكي بوشهر در سال تحصيلي 90-1389 به كمك مقياس خودايفاي «نگرش به روان‌پزشكي» (Attitude toward psychiatry30  يا ATP-30) غربال شدند. اين ابزار با 29 گويه و شش مؤلفه‌ نحوه‌ي نگرش و يك گويه‌ي جداگانه‌، علاقه‌ي فرد براي انتخاب اين تخصص را بر اساس مقياس كيفي پنج درجه‌اي ليكرت ارزيابي كرد. ضريب پايايي مجدد آن (آلفاي كرونباخ) 0.75 بود. نرخ پاسخ افراد حدود 67 درصد (148 نفر) بود كه 82 نفر در مقطع علوم پايه، 38 نفر كارآموز، و بقيه‌ي 28 نفر كارورز بودند. داده‌هاي خام به كمك SPSS نسخه‌ي 16 بررسي شد و با توجه به توزيع نرمال جمعيت و داده‌ها، آزمون‌هاي تحليلي مانند Studentt و ANOVA همراه با آزمون تعقيبي Tukey و Linear regrssion اجرا گرديد. يافته‌ها: دانشجويان دختر مقاطع كارآموز و كارورز (اينترن) از نگرش مطلوب‌تري نسبت به همتايان پسر برخوردار بودند و متعاقب آن تمايل آن‌ها نيز براي انتخاب اين رشته‌ي تخصصي براي ادامه‌ي تحصيل بالاتر بود. دانشجويان علوم پايه نسبت به ديگر دانشجويان نيز نگرش مطلوب‌تري نسبت به روان‌پزشكي‌ داشتند. در اين رابطه دانشجويان علوم پايه، كارورز و كارآموز (باليني) به ترتيب بيشترين تمايل براي ادامه‌ي تحصيل در رشته‌ي روان‌پزشكي را داشتند. نتايج آزمون تعقيبي Tukey مؤيد وجود تفاوت معني‌دار آماري بين دانشجويان علوم پايه و كارورزان در مؤلفه‌ي مزاياي روان‌پزشكي بود. آزمون رگرسيون خطي نشان داد كه از بين همه‌ي مؤلفه‌هاي مقياس نگرش، مؤلفه‌هاي «مزاياي روان‌پزشكي»‌، «توانمندي روان‌پزشكي»‌، «ايفاي نقش و كاركرد روان‌پزشكي»‌ و «پاداش فردي و فرصت شغلي روان‌پزشكي»‌ سهم اصلي در شكل گيري نگرش دانشجويان سه مقطع نسبت به روان‌پزشكي‌ داشتند، اما لازم به ذكر است اين مؤلفه‌‌ها تنها توانستند 32 درصد پديده‌ي تمايل به انتخاب روان‌پزشكي را تبيين نمايند. نتيجه‌گيري: هر چند شكل گيري نگرش دانشجويان دختر و پسر نسبت به روان‌پزشكي تا حدودي تابع جنسيت افراد بود، ولي ملاحظات اجتماعي، فرهنگي و گروهي نقش مهم‌تري داشت و در عمل جنسيت نقش كارسازي نداشت. مشاهدات ما در اين مطالعه اين چنين القا مي‌كنند كه در گزينش متقاضيان رشته‌ي روان‌پزشكي ضمن توجه به ملاحظات جنسيتي، نگرش و انگيزه‌‌‌هاي افراد متقاضي مد نظر قرار گيرند.