عنوان مقاله :
مقايسهي اثرات دو روش درماني ليزر دياكسيد كربن و كرايوتراپي (انجماد درماني) در درمان زگيلهاي دستگاه تناسلي خارجي: مطالعهي شاهددار تصادفي شده
پديد آورندگان :
عزيزجلالي ، هادي دانشگاه علوم پزشكي تهران - بيمارستان حضرت رسول اكرم(ص)، مركز تحقيقات پوست و سلول هاي بنيادي - گروه پوست , غفارپور ، غلامحسين دانشگاه علوم پزشكي تهران - بيمارستان حضرت رسول اكرم(ص)، مركز تحقيقات پوست و سلول هاي بنيادي - گروه پوست , موسوي فرد ، بابك دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات بيماري هاي پوستي و سالك - كميته ي تحقيقات دانشجويي
كليدواژه :
زگيل تناسلي , ويروس پاپيلوماي انساني , ليزر دي اكسيد كربن , كرايوتراپي
چكيده فارسي :
مقدمه: زگيلهاي تناسلي يكي از شايعترين بيماريهاي آميزشي و منتقلهي جنسي در دنيا ميباشند و ميتوانند بيش از دو سوم افراد را در طول دورهي فعال جنسي خود درگير نمايند. ويروس پاپيلوماي انساني (Human papiloma virus يا HPV) به عنوان عامل اصلي بروز و گسترش اين بيماري در تمام دنيا شناخته شده است. نقش برخي تيپهاي ويروس پاپيلوماي انساني در بالا بردن احتمال خطر ابتلاي زنان به سرطان دهانهي رحم نيز امروزه به دقت آشكار شده است. هر چند، همچنان يك روش و پروتكل درماني واحدي با موفقيت بالا در از بين بردن اين ضايعات زگيلي و ويروس مولد آن وجود ندارد. ابداع روشهاي درماني نوين همچون استفاده از انواع مختلف ليزر، خود مبحث جديدي را در اين حيطه باز كرده است. هدف ما از انجام اين مطالعه مقايسهي دو روش درماني استفاده از ليزر دي اكسيد كربن و كرايوتراپي (انجماد درماني) در از بين بردن ضايعات زگيلي دستگاه تناسلي خارجي بود. روشها: در اين مطالعهي تصادفي شدهي شاهددار تعداد 160 بيمار داراي زگيل تناسلي مراجعهكننده به درمانگاه بيمارستان دانشگاهي ما كه شرايط ورود به مطالعه را دارا بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. ويژگيهاي اوليهي ضايعات، پاسخ به درمان ضايعات به معني عاري شدن از ضايعه، ميزان عود و عوارض در بين دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافتهها: 76 ضايعه (95 درصد) در گروه ليزر دياكسيد كربن و 37 ضايعه (46.2 درصد) در گروه كرايوتراپي به طوركامل از پوست پاكسازي شدند. اين ميزان پاسخ به درمان به شكل معنيداري در گروه ليزر درماني بالاتر بود (0.001 P). در گروه ليزر درماني، 95 درصد ضايعات با يك بار درمان پاكسازي شدند. در حالي كه در گروه كرايوتراپي، پاكسازي كامل ضايعات به ترتيب در 12 و 12.2 درصد از ضايعات به درمان بار دوم و سوم نياز داشت. ميزان عوارض در دو گروه تفاوت آماري را نشان نداد. ميزان عود ضايعه پس از درمان در گروه كرايوتراپي 18.9 درصد و در گروه ليزر درماني تنها 5.2 درصد بود (0.001 P). نتيجهگيري: بر اساس نتايج به دست آمده از مطالعه، اثر روش درماني ليزر دياكسيد كربن بر روي ضايعات زگيلي دستگاه تناسلي خارجي، نزديك به دو برابركرايوتراپي بود و ميزان بروز عود نيز در اين روش به شكل معنيداري پايينتر بود.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي اصفهان