تهيه‌ي ژل زيست چسب كيتوزان جهت دارورساني موضعي ليدوكايين

مقدمه: ليدوكايين داروي بي‌حس‌كننده‌ي موضعي پر مصرفي است و اشكال دارويي متنوعي دارد. هدف از اين مطالعه طولاني كردن اثر بي‌حس‌كنندگي اين دارو از طريق پوست بود. روش‌ها: ژل‌هاي ليدوكايين هيدروكلرايد در سه وزن مولكولي و غلظت‌هاي متفاوت كيتوزان تهيه شدند. ليسيتين به عنوان افزاينده‌ي تراوايي استفاده شد. ويسكوزيتي، چسبندگي زيستي، انتشار دارو از غشاهاي سنتيك و نفوذ دارو به سد‌هاي بيولوژيك (پوست موش صحرايي) و اثر ضد درد ژل‌ها مورد مطالعه قرار گرفتند. افزايش غلظت كيتوزان موجب كاهش اثر چسبندگي زيستي شد. يافته‌ها: مطالعه‌ي آزادسازي دارو در ژل‌ها نشان داد كه افزايش غلظت و وزن مولكولي كيتوزان باعث افزايش اندازه و گستردگي و همچنين سرعت جريان دارو مي‌شود كه شايد به علت افزايش نيروهاي دافعه بين ليدوكايين و يون‌هاي مثبت كيتوزان است. سرعت جريان دارو از طريق پوست موش، براي ژل كيتوزان با وزن مولكولي بالا (H3) در مقايسه با ژل استاندارد 3 درصد بيشتر بود. ليدوكايين به صورت موضعي در آزمون فرمالين كف پنجه‌ي موش مؤثر بود كه فعال‌ترين حالت آن بلافاصله پس از استفاده بود. ويژگي ضد درد ليدوكايين در ژل H3 توانست مدت زمان تحريك‌پذيري به درد فرمالين را پوشش دهد. بيشترين پاسخ ليدوكايين به كاهش درد در دوزهاي قابل مقايسه‌ي H3 و ژل استاندارد در فاز دوم حدود 52 و 36 درصد بود كه به ترتيب با گروه شاهد مقايسه شد. نتيجه‌گيري: پاسخ بيشتر ژل H3 را مي‌توان به اثر چسبندگي زيستي پايه‌ي كيتوزان و غلظت‌هاي بيشتر ليدوكايين در مقايسه با ژل استاندارد نسبت داد.