اثر تكاملي محروميت از نور بر القاي تقويت درازمدت (LTP) در نورون‌هاي ناحيه‌ي CA1 هيپوكامپ موش صحرايي

مقدمه: علاوه بر فعاليت ذاتي نورون‌ها، سيگنال‌هاي حسي در دوران بحراني تكامل مغز اثر شگرفي در ساختار و عملكرد مغز دارند. در اين مطالعه اثر تكاملي محروميت از نور بر روي پديده‌ي تقويت پاسخ‌هاي ميداني ثبت شده از ناحيه‌ي CA1 هيپوكامپ مورد بررسي قرار گرفته است.روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، 48 سر موش صحرايي نر در دو گروه روشنايي (LR يا Light reared) و تاريكي (DR يا Dark reared) قرار گرفتند. حيوانات LR از بدو تولد تا لحظه‌ي آزمايش در شرايط معمول حيوانخانه و موش‌هاي DR در شرايط تاريكي كامل قرار گرفتند. سپس حيوانات هر گروه به 3 زير گروه 2، 6 و 10 هفته (هر گروه 8 سر) تقسيم شدند. با تحريك مسير پريفورنت، پاسخ‌هاي ميداني نورون‌ها در ناحيه‌ي CA1 براي مدت 30 دقيقه ثبت گرديد. سپس تحريك تتانيك اعمال شد و آزمايش به مدت 120 دقيقه‌ي ديگر ادامه يافت.يافته‌ها: هم‌زمان با افزايش سن، از اندازه‌ي پاسخ‌هاي پايه‌ي حيوانات LR كاسته و بر اندازه‌ي پاسخ‌هاي حيوانات DR افزوده شد. همچنين، اگرچه محروميت از بينايي مانع از القاي تقويت درازمدت (LTP يا Long-term potentiation) در ناحيه‌ي CA1 هيپوكامپ نشد، اما از ميزان تقويت آن كاست و با افزايش سن نيز در هر دو گروه حيوانات از اندازه‌ي پاسخ بعد از القاي LTP كاسته شد.نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد كه تغيير در تجربه‌ي بينايي از طريق تغيير در فعاليت نورترانسميترهاي مغزي باعث ايجاد اختلال در فعاليت نورون‌هاي ناحيه‌ي CA1 هيپوكامپ قبل و بعد از القاي LTP مي‌شود.