جداسازي و تشخيص گونه‌هاي نوكارديا از نمونه‌هاي خاك بر طبق مقايسه‌ي سه روش جداسازي

مقدمه: اكتينوميست‌هاي هوازي، به خصوص نوكارديا، يكي از عوامل شايع عفونت‌هاي سيستميك در سراسر جهان به شمار مي‌روند. تظاهرات باليني بيماري، طيفي از عفونت‌هاي پوستي ايجاد شده در اثر تلقيح به بدن از طريق تروما در ميزبان سالم از لحاظ سيستم ايمني تا بيماري ريوي شديد و بيماري سيستم عصبي مركزي در بيماران داراي نقص سيستم ايمني شديد را شامل مي‌گردد و ممكن است كشنده باشد. جايگاه نوكارديا در محيط، به خصوص خاك مي‌باشد. هدف از اين مطالعه، مقايسه‌ي سه روش فنوتيپي براي جداسازي گونه‌هاي نوكارديا بود. روش‌ها: در اين بررسي، 60 نمونه خاك از مناطق اطراف برخي بيمارستان‌ها، زمين‌هاي كشاورزي و باغچه‌ها با pH و دماهاي متفاوت در اصفهان جمع‌آوري گرديد. به منظور جداسازي نوكارديا، سه روش جداسازي از خاك شامل Paraffin baiting (McClung s carbon free broth with paraffin bait)، Paraffin coated slides و Slip-burid مورد مطالعه قرار گرفت. يافته‌ها: روش Paraffin baiting روي 10 نمونه‌ي خاك مورد استفاده قرار گرفت كه نتيجه‌اي در بر نداشت. روش Paraffin coated slides نيز روي 4 نمونه‌ي خاك (از همان نمونه‌هاي خاك قبلي) انجام گرفت و از اين روش هم نتيجه‌اي گرفته نشد. از تعداد 60 نمونه خاك مورد مطالعه در روش سوم، در مجموع 15 مورد (25 درصد) داراي كلني‌هايي شبيه به نوكارديا بود. نتيجه‌گيري: در اين مطالعه براي جداسازي نوكارديا، روش Slip-burid مطلوب تشخيص داده شد.