مقايسه‌ي ميزان بهبودي و رضايت‌مندي بيماران داراي جوش‌گاه‌هاي هايپرتروفيك در دو گروه تزريق موضعي تريامسينولون به‌تنهايي و به همراه ليزر CO2 Fraxel

مقدمه: جوشگاه‌هاي (Scar) هايپرتروفيك از جمله‌ي بدشكل‌كننده‌ترين جوشگاه‌هايي است كه در كلينيك ديده مي‌شود و بيماران از عوارض و استرس‌هاي رواني ناشي ازآن رنج مي‌برند. در كنار درمان‌هاي قديمي، روش‌هايي نظير كاربرد ليزر و از جمله، ليزر Fractional، روش‌هاي مفيد در درمان مشكلات مختلف پوستي مي‌باشند. روش‌ها: طي يك مطالعه‌ي كارآزمايي باليني، كه در سال‌هاي 91-1390 در مركز تحقيقات بيماري‌هاي پوستي و سالك اصفهان به انجام رسيد، 36 بيمار داراي جوشگاه هايپرتروفيك به صورت تصادفي به دو گروه 18 نفري تقسيم شدند. هر گروه از بيماران تحت درمان با يكي از دو روش تزريق موضعي تريامسينولون به‌تنهايي و به همراه ليزر CO2 fraxel قرار گرفتند. بيماران تا 4 ماه تحت درمان داشتند و در انتها ميزان بهبودي، عوارض جانبي و رضايت‌مندي آنان جمع‌آوري و با استفاده آزمون‌هاي آماري Wilcoxon و χ2 آناليز شد. يافته‌ها: در گروه تزريق تريامسينولون به‌تنهايي، در مورد اريتم 39، درد 45، سوزش 100، ايندوراسيون 67 و خارش 45 درصد از بيماران بهبودي داشتند. در گروه تزريق تريامسينولون به همراه ليزر CO2 fraxel، در مورد اريتم 89، درد 67، سوزش 23، ايندوراسيون 83 و خارش 72 درصد از بيماران بهبود يافتند. اختلاف ميان دو گروه از نظر بهبود علايم معني‌دار بود (0.001 P). در مورد رضايت‌مندي، در گروه تزريق تريامسينولون به‌تنهايي، 55 درصد از بيماران راضي و 45 درصد خيلي راضي بودند؛ در گروه تزريق تريامسينولون به همراه ليزر CO2 fraxel نيز 17 درصد بيماران به‌نسبت راضي،33 درصد راضي و 50 درصد خيلي راضي بودند. اختلاف بين دو گروه از نظر ميزان رضايت‌مندي معني‌دار نبود (0.13 = P). نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه نشان‌دهنده‌ي تسريع در بهبودي و كاهش عوارضي چون درد، خارش، اريتم و ايندروسيون با ليزردرماني بود؛ ولي در زمينه‌ي سوزش، نتايج به نفع گروه تزريق تريامسينولون به‌تنهايي بود.