رابطه‌ي صفات شخصيتي با خستگي مزمن و ايمونوگلوبولين M سرم در آزمودني‌هاي محروم از خواب شبانه

مقدمه: تغييرات هورموني ناشي از بي خوابي كاركرد IgM (Immunoglobulin-M) مهم‌ترين آنتي‌بادي دفاعي ارگانيسم را تحت تأثير قرار مي‌دهد. تفاوت‌هاي فردي به عنوان يك عامل مؤثر مي‌تواند در مواجهه با فشار ناشي از بي خوابي و انطباق با نوبت كاري نقش داشته باشد و ميزان آسيب‌پذيري فرد را تعيين كند. هدف از اين پژوهش بررسي رابطه‌ي صفات شخصيتي با خستگي مزمن و سطح IgM سرم در آزمودني‌هاي محروم از خواب شبانه بود. روش‌ها: جامعه‌ي آماري تحقيق كاركنان مرد شب كار يكي از سازمان‌هاي صنعتي توليد فولاد در اصفهان بودند. تعداد 221 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي انتخاب شدند. جهت ارزيابي صفات شخصيتي از پرسشنامه‌ي Eysnek و جهت ارزيابي خستگي مزمن از پرسشنامه‌ي Barton و همكاران استفاده شد. غلظت سرمي IgM آزمودني‌ها نيز تعيين گرديد. داده‌ها با استفاده از ضريب همبستگي Pearson و تحليل مسير جهت مدل‌يابي معادلات ساختاري در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 15 و LISREL5.8 نسخه‌ي 8.5 تحليل گرديد. يافته‌ها: درون‌گرايي، روان‌نژندي و تيپ A طي سه مسير ابتدا بر خستگي مزمن تأثير گذاشتند و به دنبال آن باعث كاهش IgM شدند (0.01 P). همچنين از بين سه متغير فقط روان‌نژندي و تيپ A داراي تأثيرات مستقيم بر سطح IgM بودند (0.01 P). نتيجه‌گيري: صفات شخصيتي روان‌نژند، درون‌گرا و تيپ A هنگام خستگي آمادگي بيشتري براي كاهش سطح IgM دارند.