تأثير ديورتيكول پري‌آمپولر بر ميزان موفقيت تكنيكي كلانژيوپانكراتوگرافي اندوسكوپيك: مرور نظام‌مند و فراتحليل

مقدمه: امروزه ERCP (Endoscopic retrograde cholangiopancreatography) از كاربردي‌ترين اقدامات در تشخيص و درمان انواع بيماري‌هاي پانكراتوبيلياري مي‌باشد. سختي كانولاسيون كه از عوامل زمينه‌ساز عوارض ERCP مي‌باشد، تحت تأثير عوامل متعددي قرار مي‌گيرد. يكي از اين عوامل وضعيت‌هاي آناتوميكي مختلف ناحيه مي‌باشد. از آن جمله مي‌توان به وجود PAD (Periampullary diverticulum) اشاره نمود. هدف اين مرور سيستماتيك، بررسي تأثير PAD بر ميزان موفقيت تكنيكي ERCP و ارائه‌ي نتيجه بر اساس آناليز آماري بود. روش‌ها: براي بازيابي مطالعات انگليسي زبان مرتبط، پايگاه‌هاي اطلاعاتي Medline و EMBASE از طريق Ovid SP در كنار PubMed در تاريخ 30 فوريه ي 2012 به صورت استراتژيك جستجو شدند. داده‌هاي كليه‌ي مطالعاتي كه معيارهاي ورود به مطالعه را كسب نمودند، استخراج شدند و پس از ارزيابي، در نهايت آناليز آماري داده‌ها توسط نرم‌افزار آماري CMA نسخه‌ي 2 صورت گرفت. يافته‌ها: تعداد 11 مقاله با حجم نمونه‌ي كلي 12243 نفر و با ميانگين توافق نظر 88 درصد ميان محققين وارد مطالعه شدند. كليه‌ي داده‌هاي آن‌ها استخراج گرديد. نتايج آناليز آماري داده‌ها نشان‌دهنده‌ي ميزان موفقيت كمتر كانولاسيون در بيماران داراي PAD در مقايسه با بيماران فاقد آن بود (0.502 = OR با 0.961-0.262 CI 95% و 0.038 = P). نتيجه‌گيري: انجام كانولاسيون ERCP در بيماران داراي PAD در مقايسه با بيماران فاقد آن موفقيت كمتري دارد، با اين وجود مطالعات اخير كه از متدولوژي بهتري برخوردار بوده‌اند اين موفقيت را كمتر نشان نمي‌دهند.