بررسي بافت‌شناسي برهم‌كنش بين بافت بلاستماي حاصل از لاله گوش خرگوش نر نژاد نيوزلندي و داربست مري سلول‌زدايي شده خرگوش

مقدمه: ماتريكس خارج سلولي (ECM يا Extracellular matrix) يك جزء كليدي در نگهداري و بازسازي بافت‌ها و اندام‌ها است و داراي اثرات القايي بر بسياري از رفتارهاي سلولي مي‌باشد. هدف اين مطالعه، بررسي برهم‌كنش ماتريكس سلول‌زدايي شده‌ي مري خرگوش با بافت بلاستماي حاصل از پانچ لاله‌ي گوش خرگوش نر نژاد نيوزلندي بود. بافت بلاستما تجمعي از سلول‌هاي تمايز نيافته است كه قابليت تقسيم و تمايز سلولي را مشابه سلول‌هاي جنيني دارا مي‌باشند. روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي، پس از جداسازي مري خرگوش، روش‌هاي فيزيكي و شيميايي سلول‌زدايي شامل انجماد و ذوب مكرر، و تيمار با شوينده‌هاي 100-Triton X و SDS (Sodium dodecyl sulfate) انجام گرفت. بافت بلاستما، با دو مرحله‌ي پانچ با فاصله‌ي زماني 48 ساعت از گوش خرگوش به دست آمد. پس از مراحل شستشو، داربست‌هاي سلول‌زدايي شده درون حلقه‌ها مونتاژ و كشت داده شدند. يافته‌ها: مطالعات بافت‌شناسي نشان داد كه در بهترين حالت، تكنيك انجماد- ذوب سريع در ازت مايع و استفاده از 100-Triton X 1 درصد به مدت 24 ساعت و به دنبال آن، تيمار با SDS 0.5 درصد به مدت 48 ساعت منتهي به حذف سلول‌ها همراه با حفظ پروتئين‌هاي كلاژن و الاستين موجود در ماتريكس مري شد. همچنين، مهاجرت سلول‌هاي بافت بلاستما به داربست مري در هفته‌ي دوم كشت مشاهده گرديد. نتيجه‌گيري: اين بررسي نشان داد كه ECM سلول‌زدايي شده‌ي مري مي‌تواند داراي اثرات القايي بر تكثير، مهاجرت و چسبندگي سلول‌هاي بافت پوياي بلاستما باشد.