موانع و محدوديت‌هاي كلينيكي انجام Small interfering RNA delivery (siRNA delivery) بر پايه‌ي وكتورهاي غير ويروسي

در سال‌هاي اخير، ژن درماني از طريق siRNA (Small interfering RNA) توجهات زيادي را معطوف خود ساخته است. اين پديده بر اساس PTGS (Post transcriptional gene silencing) استوار است. به دليل نقايص وكتورهاي ويروسي، استفاده از وكتورهاي Non viral براي انتقال نوكلئيك اسيد مورد توجه قرار گرفته است. درست است كه وكتورهاي Non viral نسبت به انواع ويروسي، ميزان ترانسفكشن كمي دارند، اما Safety وكتورهاي غير ويروسي بسيار بيشتر مي‌باشد. قابليت‌هاي كليدي siRNA مثل انطباق پذيري بالا، كاربرد در دوزهاي كم و همه كاره بودن آن، سبب استفاده از siRNA در روش‌هاي انتقال ژن شده است. با اين حال، داراي نقايصي مثل تحريك سيستم ايمني و Off target silencing نيز مي‌باشد. در اين مقاله، بيشتر سعي بر اين بود تا مشكلاتي كه در سر راه انتقال siRNA به سلول وجود دارد، بررسي شود. با توجه به اطلاعاتي كه در دست است، گفته مي‌شود كه پيشرفت هر چه بيشتر siRNA delivery مي‌تواند در آينده به يك روش قابل اتكا جهت درمان بيماري‌هايي كه پايه‌ي ژنتيكي دارند، مبدل گردد.