تأثير 8 ماه تمرين مقاومتي بر سطوح GH (Growth hormone)، 3IGFBP (3Insulinlike growth factor binding protein) و 1IGF (1Insulinlike growth factor) پلاسماي دو بيمار مبتلا به سوختگي شديد

مقدمه: افراد مبتلا به جراحت‌هاي حرارتي، افزايش كاتابوليسم پروتئين، تأخير بهبود زخم، پاسخ ايمني ضعيف و شيوع عفونت دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر 8 ماه تمرين مقاومتي بر سطوح GH (Growth hormone)، 3IGFBP (3Insulin-like growth factor binding protein) و 1IGF (1Insulin-like growth factor) پلاسماي افراد مبتلا به سوختگي شديد بود. روش‌ها: روش پژوهشي از نوع مورد منفرد با طرح خط پايه‌ي چندگانه‌ي شركت كنندگان بود. آزمودني‌هاي اين پژوهش دو زن با سوختگي شديد (درجه‌ي 3) در دامنه‌ي سني 30-20 سال در بيمارستان سوانح سوختگي مركزي شهر بودند، كه پس از تعيين موقعيت خط پايه، به صورت پلكاني وارد طرح پژوهشي شدند. بيماران طي 8 ماه مداخله‌ي انفرادي، تمرين‌هاي مقاومتي انجام دادند و يك ماه پس از پايان مداخله، به مدت 2 ماه پي در پي تحت آزمون پيگيري قرار گرفتند. ابزار سنجش پژوهش حاضر نمونه‌گيري خوني، به منظور اندازه‌گيري GH، 1IGF و 3IGFBP بود. نمونه‌هاي خوني به صورت ناشتا و 24 ساعت پس از تمرين‌ها در پايان هر ماه گرفته شد. يافته‌ها: بر اساس شاخص‌هاي آمار توصيفي و تحليل ديداري، تمرين‌هاي مقاومتي در هر دو آزمودني موجب تغيير در سطوح 1IGF، GH و 3IGFBP شد. PND (Percentage of non-overlapping data) در GH 75 درصد براي آزمودني اول و 87/5 درصد براي آزمودني دوم و PND در 1IGF و 3IGFBP 100 درصد براي هر دو آزمودني به دست آمد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تمرين مقاومتي طولاني مدت بتواند باعث افزايش عوامل رشدي در افراد مبتلا به سوختگي شديد شود و يك محرك قوي براي سنتز پروتئين در اين افراد باشد، يا از اثرات كاتابوليكي به وجود آمده پس از سوختگي و يا روند معكوس و كاهش بيش از حد اين عوامل رشدي، پس از سوختگي جلوگيري كند و در نتيجه، باعث تسريع در بهبود جراحت‌ها شود.