بررسي ارتباط بين مصرف استاتين و دانسيته‌ي استخواني در زنان يائسه

مقدمه: استاتين‌ها گروهي از داروها هستند كه در درمان هيپرليپيدمي و بيماري‌هاي قلبي كاربرد دارند. استئوپروز نيز يك بيماري بسيار شايع است كه بيشترين شيوع را در بين زنان يائسه دارد. مطالعات نشان داده‌اند كه مصرف استاتين‌ها مي‌تواند روي افزايش دانسيته‌ي استخواني مؤثر باشد. هدف از طراحي اين مطالعه، ارزيابي اثر مصرف استاتين‌ها بر دانسيته‌ي استخواني در زنان يائسه بود. روش‌ها: در اين مطالعه، 350 زن يائسه شركت داشتند كه 70 نفر در گروه مصرف كننده (گروه مورد) و 280 نفر در گروه غير مصرف كننده‌ي استاتين (گروه شاهد) با ميانگين سني 6/12 ± 62/03 سال و در محدوده‌ي سني 82-43 سال بودند. شركت كنندگان تحت سنجش تراكم استخواني با روش DXA (Dual-energy X-ray absorptiometry) قرار گرفتند و BMD (Bone mineral density) و همچنين اسكور T آن‌ها تعيين گرديد. بر اساس اسكور T، بيماران به سه گروه طبيعي، استئوپنيك و استئوپروتيك تقسيم شدند. سپس فراواني اين سه دسته و نيز ميانگين دانسيته‌ي استخواني در دو گروه مورد و شاهد مقايسه شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي 2χ، t و آزمون Mann‐Whitney و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 18 استفاده گرديد. يافته‌ها: ميانگين BMD در گروه مورد در مهره‌هاي 2L، 3L و 4L، تروكانتر، گردن فمور بيشتر از گروه شاهد بود. اين اختلاف در هيپ وجود نداشت. در مقايسه‌ي توزيع تعداد افراد طبيعي، استئوپنيك و استئوپروتيك در دو گروه، در مهره‌ها و گردن فمور اختلاف بين دو گروه معني‌دار بود، اما در هيپ اختلاف معني‌دار ديده نشد. نتيجه‌گيري: در جمعيت مورد مطالعه، مصرف استاتين در بهبود يا جلوگيري از ايجاد استئوپروز نقش دارد و مي‌تواند در آينده علاوه بر مصارف باليني در هيپرليپيدمي و بيماري‌هاي قلبي- عروقي، در زمينه‌ي پيشگيري از پوكي استخوان نيز مورد استفاده قرار گيرد. البته اين اثر مثبت در مورد استخوان هيپ صادق نيست.