مقايسه‌ي تأثير داربست‌هاي بر پايه‌ي ابريشم بر تمايز كندروسيت‌هاي خرگوشي

مقدمه: آرتروز به دليل آسيب به مفاصل در ميان افراد كهنسال و نيز ورزشكاران شايع است كه منجر به درد، شكنندگي، محدوديت حركتي و تورم بافت مي‌شود. در بازتوليد غضروف به روش مهندسي بافت، استفاده از داربست مناسب براي حفظ تمايز سلولي ضروري مي‌باشد؛ زيرا كندروسيت‌‌هايي كه به صورت تك لايه كشت داده مي‌شوند‌، تمايز غضروفي خود را از دست مي‌دهند. هدف از پژوهش حاضر، مقايسه‌ي حفظ تمايز غضروفي كندروسيت‌هاي جدا شده از بافت غضروف خرگوشي در داربست ابريشم و داربست كامپوزيتي ابريشم- كندروئيتين سولفات- آلژينات بود. روش‌ها: داربست ابريشم و داربست كامپوزيتي ابريشم- كندروئيتين سولفات- آلژينات به روش خشكاندن انجمادي تهيه گرديد. ساختار داربست‌ها توسط ميكروسكوپ الكتروني روبشي بررسي شد. كندروسيت از بافت غضروف مفصلي خرگوش استخراج شد و در داربست‌هاي تهيه شده به مدت 14 روز كشت داده شد. درصد بقاي سلولي توسط روش MTT (bromide diphenyltetrazolium-5،2-(yl-2-Dimethylthiazol-5،4)-3) اندازه‌گيري شد. براي بررسي ترشح گليكوزآمينوگليكان از روش رنگ‌آميزي آلسيان بلو و براي بررسي ميزان بيان ژن كلاژن نوع II از Real-time PCR (Real-time polymerase chain reaction) استفاده گرديد. يافته‌ها: مطالعه با ميكروسكوپ الكتروني روبشي به هم پيوستگي تخلخل‌ها را در داربست كامپوزيتي نشان داد. نتايج آزمون MTT، عدم سميت سلولي داربست‌‌هاي تهيه شده را تأييد كرد. ميزان ترشح گليكوزآمينوگليكان‌ها و نيز ميزان بيان كلاژن نوع II با تفاوت معني‌داري از نظر آماري در داربست كامپوزيتي بيشتر بود (0/050 P). نتيجه‌گيري: داربست كامپوزيتي ابريشم- كندروئيتين سولفات- آلژينات براي حفظ تمايز كندروسيت‌ها بسيار مناسب‌تر از داربست ابريشم و يا كشت تك لايه‌ي كندروسيت‌ها مي‌باشد.