اثر ليزر كم توان بر ميزان قند خون و ترميم زخم در رت‌هاي مبتلا به ديابت

مقدمه: بر اساس گزارش‌هاي سازمان بهداشت جهاني (WHO يا World Health Organization)تعداد بيماران مبتلا به ديابت تا سال 2050 دو برابر خواهد شد و به 250 ميليون نفر خواهد رسيد. هدف از انجام اين طرح، تعيين اثر ليزر با توان 5 ميلي‌وات و طول موج 632/8 نانومتر و انرژي 4 ژول بر مجذور سانتي‌متر، بر ميزان قند خون و ترميم زخم‌هاي پوستي ايجاد شده در موش‌هاي سفيد صحرايي نر سالم و مبتلا به ديابت بود. روش‌ها: موش‌هاي سفيد صحرايي نر به تعداد 36 سر در محدوده‌ي وزني 250-200 گرم به 4 گروه 9 تايي تقسيم شدند. گروه‌هاي اول و دوم دو گروه شاهد بودند؛ گروه شاهد بدون ايجاد زخم (شاهد سالم) و گروه شاهد با ايجاد زخم (شاهد زخم) و تيمار با ليزر، گروه سوم گروه مبتلا به ديابت بود كه در آن‌ها زخم ايجاد شده بود و گروه چهارم گروه مبتلا به ديابت تحت تيمار با ليزر بود كه پس از ايجاد زخم، تحت تأثير ترميمي ليزر به ميزان 5 جلسه (متوالي يك روز در ميان) با طول موج 632/8 نانومتر و توان 5 ميلي‌وات قرار گرفتند. در روزهاي 4، 7 و 10 پس از جراحي، ميزان سطح زخم اندازه‌گيري شد و درصد بهبودي زخم محاسبه گرديد. مقدار قند خون سرم به روش كالريمتريك و مقدار هيدروكسي پرولين در ادرار در روز دهم به روش بيوشيميايي بررسي شد. يافته‌ها: اندازه‌گيري سطح زخم و محاسبه‌ي درصد بهبودي چهار گروه تحت مطالعه شامل درصد بهبودي زخم در روز هفتم هم در گروه دوم (ليزر زخم حيوان سالم) و هم در گروه چهارم (ليزر زخم حيوان مبتلا به ديابت) با گروه شاهد به ترتيب با 0/050 P و 0/010 P تفاوت معني‌دار نشان دادند. در روز دهم نيز دو گروه ذكر شده در مقايسه با شاهد، هر دو با 0/050 P و گروه سوم و شاهد با 0/010 P تفاوت آماري معني‌داري نشان داد. نتيجه‌گيري: ليزر با طول موج 632/8 نانومتر، توان 5 ميلي‌وات و انرژي 4 ژول بر مجذور سانتي‌متر در هر دو گروه سالم و مبتلا به ديابت، اثر معني‌داري در بهبودي زخم نشان داد و تيمار با ليزر، ميزان قند خون را به صورت وابسته به تعداد زمان‌هاي تيمار كاهش داد. اثرات ترميم زخم ليزر هم در مطالعات بافت‌شناسي و هم بررسي بيوشيميايي افزايش غلظت هيدروكسي پرولين در گروه‌هاي تحت تيمار تأييد گرديد.