غربالگري و شناسايي مولكولي سويه‌‌‌‌هاي سالمونلا اينفنتيس

مقدمه: در ميان سروتايپ‌هاي مختلف سالمونلا، سروتايپ اينفنتيس در زمره‌ي مهم‌ترين عوامل بيماري‌زاي انسان و حيوان مي‌باشد كه شيوع آن در حال افزايش مي‌باشد. ژن‌هاي خانه‌دار، ژن‌هايي هستند كه براي عملكرد سلول ضروري مي‌باشند و به طور معمول، در تمام سلول‌ها بيان مي‌شوند و مي‌توانند به عنوان ژن‌هاي تشخيصي در غربالگري عوامل باكتريايي مد نظر قرار گيرند. از اين رو، هدف از اين مطالعه، بررسي ژن‌هاي خانه‌دار به منظور غربالگري و تشخيص مولكولي سالمونلا انتريكا سروتايپ اينفنتيس بود. روش‌ها: در مطالعه‌ي حاضر، 40 ايزوله‌ي سالمونلا انتريكا جدا شده از بيماران مشكوك به عفونت با اين باكتري كه از چند بيمارستان شهر تهران جمع‌آوري گرديده بودند، وارد مطالعه شد. پس از تأييد ايزوله‌هاي سالمونلا با استفاده از روش‌هاي استاندارد بيوشيميايي و باكتريولوژيكي، از PCR (Polymerase chain reaction) با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي ژن‌هاي aroC (Chorismate synthase)، purE (Phosphoribosylaminoimidazole carboxylas) و thrA (Aspartokinase + homoserine dehydrogenase) جهت غربالگري و تشخيص مولكولي سالمونلا انتريكا سروتايپ اينفنتيس استفاده گرديد. از باكتري‌هاي شيگلا و اشرشياكلي به عنوان سويه‌هاي باكتريايي شاهد استفاده شد. يافته‌ها: ژن‌هاي خانه‌دار با اندازه‌ي محصول 826 جفت باز براي ژن aroC، 510 جفت باز براي ژن purE و 852 جفت باز ژن thrA در تمامي نمونه‌هاي سالمونلا انتريكا سروتايپ اينفنتيس قابل رديابي هستند. جهت ارزيابي اختصاصي بودن نتايج آزمون بر روي ساير باكتري‌هاي روده‌اي شاهد، هيچ گونه واكنش مثبتي را نشان نداد كه حكايت از ويژگي مناسب اين ژن‌ها در غربالگري اين باكتري نسبت به ساير باكتري‌هاي روده‌اي دارد. نتيجه‌گيري: ژن‌هاي خانه‌دار انتخاب شده، اهداف مناسبي جهت تشخيص و افتراق سويه‌هاي سالمونلا انتريكا سروتايپ اينفنتيس مي‌باشند.