كلونينگ، بيان و ارزيابي فعاليت اگزوتوكسين A نوتركيب سودوموناس آئروژينوزا

مققدمه: مقاومت به انسولين، عبارت از عدم حساسيت بافت‌ها به برداشت گلوكز است. پوليپ‌هاي ﻛﻮﻟﻮن و ركتوم بر مبناي هيستولوژي، خطر تبديل به فرم بدخيم نئوپلاستيك دارد. يك سري عوامل خطر غير قابل كنترل در پيدايش نئوپلاسم‌هاي كولون و ركتوم دخالت دارند و برخي از آن‌ها به طور نسبي يا كامل، قابل كنترل هستند، از جمله مي‌توان به مقاومت به انسولين اشاره كرد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط مقاومت به انسولين با ابتلا به نئوپلاسم‌هاي كولون و ركتوم در افراد 50 سال و بالاتر بود. روش‌ها: اين مطالعه به روش توصيفي- تحليلي مقطعي بر روي 200 بيمار 50 سال و بالاتر با انديكاسيون كلونوسكوپي انجام شد كه عوامل خطري مانند سابقه‌ي فاميلي سرطان كولون يا ابتلا به سرطان، بيماري‌هاي التهابي روده، كم خوني، خونريزي ركتوم و غيره را نداشتند. BP (Blood pressure)، دور كمر (WC يا Waist circumference)، قد و وزن، HDL (High-density lipoprotein)، TG (Triglyceride)، FBS (Fasting blood sugar)، كلسترول و انسولين پلاسماي بيماران اندازه‌گيري شد و بعد كلونوسكوپي شدند و در صورت وجود ضايعه‌ي غير طبيعي، نمونه به پاتولوژي ارسال شد. در انتها اطلاعات ثبت شده در فرم توسط نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 21 آناليز شد. يافته‌ها: در افراد 50 سال و بالاتر، افراد مبتلا به سندرم مقاومت به انسولين و فراواني پوليپ‌هاي كولون و ركتوم بيشتر است (0/007 = P). ميان افراد مبتلا به سندرم مقاومت به انسولين، افراد با قند خون ناشتاي بالا و خانم‌هاي با HDL پايين و نيز سندرم متابوليك، با پوليپ‌هاي كولوركتال پيشرفته ارتباط معني‌داري وجود داشت (0/050 P). اما مواردي مانند فشار خون بالا، سن، جنس، چاقي و هيپر تري‌گليسريدمي ارتباط معني‌داري با پوليپ‌هاي كولوركتال پيشرفته نداشتند (0/050 P). نتيجه‌گيري: فراواني پوليپ‌هاي كولون و ركتوم و به خصوص نوع پيشرفته‌ي آن‌ها در افراد مبتلا به مقاومت به انسولين، افراد مبتلا به ديابت و افراد مستعد ابتلا به ديابت، بيشتر مي‌باشد و به نظر مي‌رسد كه اين گروه افراد، جهت پيشگيري از عوارض و مرگ و مير ناشي از كانسرهاي كولون و ركتوم بايد در سنين پايين‌تري كلونوسكوپي شوند. هر چند لازم است در اين زمينه مطالعات بيشتري انجام شود.