بررسي تأثير هيپوكلريت سديم 0/025 درصد و بتادين 1 درصد بر مدت ترميم زخم سوختگي

مقدمه: شستشوي زخم و ضايعات ايجاد شده در سوختگي يكي از اركان مهم درمان است كه براي رسيدن به اين هدف بايد ماده‌ي ضد عفوني كننده‌ي مناسب و رقت مؤثر به كار رود. در حال حاضر، توسط پرسنل درماني براي ترميم زخم سوختگي پانسمان‌هاي گوناگوني انجام مي‌شود. به همين منظور، اين مطالعه جهت تعيين تأثير به كارگيري پانسمان‌ها با هيپوكلريت 0/025درصد و بتادين 1 درصد بر ترميم زخم سوختگي انجام شد. روش‌ها: بيماران بستري در رده‌ي سني 45-18 سال مبتلا به سوختگي 45-20 درصد، در دو گروه درمان با بتادين 1 درصد و هيپوكلريت 0/025 درصد قرار گرفتند و بيماران تا روز بهبودي زخم پيگيري شدند. افراد دو گروه به يك صورت پانسمان شدند و پانسمان زخم‌ها به طور روزانه تا ترميم كامل زخم انجام گرفت. زماني كه زخم ظاهري صورتي رنگ و شفاف، بدون ترشح و داراي بافت پوششي داشت، زخم ترميم يافته محسوب مي‌شد (7). بيماران در طي درمان از نظر بروز علايم عفونت از جمله گرمي، تغيير رنگ و قرمزي، ترشح مايع از ناحيه‌ي سوختگي و تب، مورد بررسي قرار ‌گرفتند و در پايان زمان ترميم زخم و زمان نياز به گرافت و وسعت ناحيه‌ي گرافت توسط پزشك جراح اعلام مي‌شد و در چك ليست ثبت مي‌گرديد و پزشك جراح از نوع محلول ضد عفوني مورد استفاده جهت نمونه‌ها اطلاع نداشت. يافته‌ها: در اين مطالعه در مجموع 50 بيمار سوختگي از معيارهاي ورود به پژوهش برخوردار بودند. آزمون Fisher s exact نشان داد كه فراواني نياز به گرافت در گروه هيپوكلريت به طور معني‌داري كمتر از گروه بتادين بود (0/040 = P). آزمون t مستقل نشان داد كه ميانگين مدت زمان ترميم زخم در گروه هيپوكلريت به طور معني‌داري كمتر از گروه بتادين بود (0/003 = P). همچنين بر اساس نتايج اين آزمون، ميانگين سطح گرافت در گروه هيپوكلريت به طور معني‌داري كمتر از گروه بتادين بود (0/004 = P). نتيجه‌گيري: استفاده از هيپوكلريت در مقايسه با بتادين، مدت زمان ترخيم زخم، نياز به گرافت، مدت زمان بستري و هزينه‌هاي درمان را كاهش مي‌دهد.