ارزيابي توان هاي اقليمي در توسعه اكوتوريسم استان چهارمحال و بختياري

گردشگري، يكي از بزرگ ترين صنايع دنيا، وابسته به بخش عمده اي از اقتصاد جهاني است. اكوتوريسم يكي از شاخه هاي گردشگري است كه مبتني بر جاذبه هاي طبيعي است. جاذبه هاي طبيعي و اقليم هاي متفاوت جغرافيايي دستمايه هاي گران قيمتي را در حوزه اقتصاد براي انسان به ارمغان آورده است، كه مسلما بهره برداري از آن مستلزم فراهم نمودن شرايط مختلفي مي باشد كه در كل بستگي به ثبات در بخش گردشگري دارند. برنامه ريزي گردشگري بر مبناي اكوتوريسم شامل پيشرفت هاي اجتماعي و اقتصادي، ايجاد فرصت هاي طلايي براي سرمايه گذاران و ايجاد اشتغال مناسب بر مبناي مسئوليت پذيري در جوامع مختلف خصوصا كشور هاي در حال توسعه مي باشد. هدف اصلي اين تحقيق ارزيابي توان اقليمي استان چهارمحال وبختياري براي فعاليت هاي گردشگري مي باشد، بدين منظور با استفاده از روش TCI شاخص آسايش در استان تعيين و نتايج آن در نقشه پهنه بندي گرديد. اين استان به لحاظ موقعيت ويژه طبيعي و جغرافيايي از توان هاي قابل ملاحظه محيطي برخورداراست كه در عرصه هاي توسعه و گسترش گردشگري و اكوتوريسم مي توانند بسيار مفيد و موثر واقع شوند. با توجه به نتايج بدست آمده، اواسط بهار تا اواخر بهار و در اواخر تابستان و اوايل پاييز با قرارگيري در شرايط آسايش اقليمي (TCI>80) در طبقه عالي و ايده آل بالاترين پتانسيل و بهترين شرايط اقليم توريستي مناسب را براي توسعه اكوتوريسم در منطقه دارا مي باشد.

No abstract