تحليل پديده ريسك‌هاي خاص بانكي در بانكداري بدون رباي ايران

ظاهر فعاليت هاي بانك هاي اسلامي، به ويژه فعاليت هاي اعتباري آن ها نشان مي دهد كه اين بانك ها درگير ريسك هايي بيش از ريسك هاي متداول در بانك هاي متعارف هستند؛ چرا كه ماهيت اصلي عقود اسلامي اقتضاي تعامل طرفين را دارد و طبعاً ريسك بانك اسلامي نيز در اين نوع فعاليت بيشتر است. وجود ريسك هاي ناشي از ورود بانك به فضايي استراتژيك و نياز به اطلاع از آنچه گيرنده تسهيلات مي داند و انجام مي دهد، عملاً باعث معلق ماندن اجراي واقعي عقود اسلامي در نظام بانكي فعلي شده و در واقع بانك براي چنين تعاملي ترجيح مي دهد به طور غيررسمي به قرض ربوي بازگشت كرده و يا با افزايش بنگاه داري، شموليت مالي را كاهش دهد. مسأله ريسك هاي خاص بانكي در ايران، يك مسأله مبنايي بوده و ريشه در ساختار خاص بانكداري بدون ربا دارد و لذا اساساً بايد يك راهكار كلي و مبنايي براي آن ارائه شود؛ به عبارت ديگر بايد معماري ديگري از بانكداري ارائه كرد به طوري كه متناسب با ماهيت عقود اسلامي و اهداف آن ها باشد و ضمن اجراي حقيقي عقود اسلامي با ريسك هاي كمتري نيز مواجه گردد. اين پژوهش ضمن بررسي انواع ريسك ها در دو نوع بانكداري متعارف و بدون ربا، تحليلي از جايگاه و نقش ريسك در بانكداري بدون ربا و اهميت پوشش آن ها ارائه مي دهد.