سنجش توزيع فضايي فقر شهري با استفاده از مدل هاي تصميم گيري در GIS (مطالعه موردي: مناطق 12 گانه شهر بابل)

فقر يكي از معضالت اجتماعي – اقتصادي در شهرها محسوب مي شود و اثرات سويي بر شهر و شهروندان دارد. با گسترش شهر و شهرنشيني در دهه هاي اخير پديده فقر شهري و ايجاد شكاف ميان قشرهاي مختلف مردم به لحاظ اجتماعي و اقتصادي روز به روز افزايش مي يابد. در همين راستا اين پژوهش با هدف شناخت فقر و تبلور فضايي آن در مناطق شهر بابل به منظور ارايه راهكارها و برنامه ريزي هاي مستند و علمي درجهت كاهش معضل فقر انجام شده است. نوشتار حاضر از نظر هدف رويكردي كاربردي- توسعه اي و از نظر روش توصيفي- تحليلي به شمار مي رود. داده ها با استفاده از روش كتابخانه اي و ميداني جمع آوري شده است و با محاسبه 20 شاخص در سه بعد اقتصادي، اجتماعي, فرهنگي و كالبدي به شناخت و تحليل توزيع فضايي فقر در مناطق شهر بابل اقدام شد. براي دست يابي به هدف فوق مناطق شهري با استفاده از تكنيك تاپسيس در محيط GIS سطح بندي شدند. همچنين جهت شناسايي محالت همگن از تحليل خوشه اي چند ميانگيني استفاده شده است. نتايج حاصل نشان مي دهد كه منطقه 5 به عنوان مرفه ترين منطقه و منطقه 10 به عنوان فقير ترين منطقه شهر مي باشند همچنين نتايج حاصل از تحليل خوشه اي چند ميانگيني نشان مي دهد كه منطقه 5 در خوشه 5 به عنوان مرفه ترين منطقه و مناطق 12 ،1 و 10 در خوشه 1 فقيرترين مناطق مي باشند.

No abstract