نقش سرمايه روان‌شناختي در ارتقاي كارآفريني روستايي استان آذربايجان‌ شرقي

توسعه ي كارآفريني روستايي پتانسيلي براي كمك به تنوع بخشي به منابع درآمد و اشتغال روستايي است كه فرصت هاي مناسبي را براي كاهش مخاطرات معيشتي و ماندگاري در مناطق روستايي فراهم مي كند. دراين ارتباط، سازوكار سرمايه ي روان شناختي يكي از جنبه هاي مهم در تقويت كارآفريني روستايي است. هدف اين مقاله بررسي نقش سرمايه ي روان شناختي در تقويت كارآفريني روستايي در استان آذربايجان شرقي است. اين تحقيق از نوع كاربردي و به روش توصيفي تحليلي است كه با استفاده از روش پيمايش انجام شده است. جامعه ي آماري پژوهش 2365 كارآفرين روستايي ساكن در 328 روستا بوده كه درسال 1395 توسط اداره كل تعاون، كار و رفاه اجتماعي استان آذربايجان شرقي شناسايي شده است. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده، تعداد 410 كارآفرين روستايي و روستاييان عادي (205 نفر كارآفرين و 205 نفر غير كارآفرين) به عنوان حجم نمونه انتخاب گرديد. مطالعه پرسشنامه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماري با تعداد 40 پرسشنامه صورت گرفته و در پي آن روايي صوري پرسشنامه توسط متخصصان مورد تأييد و پايايي آن نيز با استفاده از فرمول كرونباخ آلفا، براي بخش هاي مختلف پرسشنامه تحقيق 0/89 الي 0/91 محاسبه شد. نتايج حاصل از آزمون همبستگي اسپيرمن نشان داد كه تمامي متغيرهاي تحقيق با تقويت كارآفريني رابطه ي مثبت و معني داري دارد. همچنين در آزمون رگرسيون چندگانه ي خطي متغيرهاي اميدواري، اعتمادبه نفس، خودكارآيي، خوش بيني و تاب آوري توانايي تبيين 0/88 درصد از تغييرات متغير تقويت كارآفريني را دارد.