رويكرد مدل‌ سازي تفسيري ـ ساختاري به ‌منظور ارزيابي و اولويت ‌بندي عوامل اصلي موفقيت زنجيره تأمين چابك در صنايع لبني

با توجّه به تغييرات سريع فناوري، ارائه محصولات جديد و تغيير سليقه مشتريان، مديريت زنجيره تأمين نيز با چالش‌هاي متعددي روبه‌رو شده است و رويكردهاي سنتي مديريت زنجيره تأمين كارايي خود را از دست داده‌اند؛ ازاين‌رو به‌ نظر مي‌رسد مديريت زنجيره تأمين نيازمند هوشياري و سرعت عمل بيشتري باشد كه به شكل‌گيري مفهوم زنجيره تأمين چابك منجر شده است. در اين پژوهش سعي بر آن است كه از طريق روش ISM، عوامل موفقيت زنجيره تأمين چابك در صنايع لبني جامعه هدف مورد‌ارزيابي و اولويت‌بندي قرار گيرد. بدين منظور با استفاده از روش نمونه‌گيري غير‌احتمالي هدف‌دار قضاوتي پرسشنامه ميان 44 نفر از مديران و كارشناسان ارشد زنجيره تأمين «شركت فرآورده‌هاي لبني» توزيع گرديد. نتايج حاكي از آن است كه 11 عامل اصلي موفقيت زنجيره تأمين چابك در 6 سطح دسته‌بندي شده و قرار مي‌گيرند. بالاترين سطح نشان‌دهنده عامل رضايت مشتري است كه افزايش سهم بازار و سودآوري را براي سازمان در پي خواهد داشت. در سطح آخر مدل نيز 3 عامل ادغام فرآيندها، برنامه‌ريزي متناسب و توسعه مهارت‌هاي كاركنان قرار دارد.