مقايسه تأثير ضدتشنجي گياه گل بنفشه (Viola odorata) با كاربامازپين در مدل حيواني تشنج

زمينه و هدف: امروزه براي درمان صرع و تشنجات ناشي از آن، داروهاي شيميايي مختلفي استفاده مي شود كه مصرف اين داروها نيز به نوبه خود داراي عوارضي مي باشند و در مصرف طولاني مدت سبب بروز مقاومت دارويي مي شوند. در طب سنتي گياه گل بنفشه(Viola odorata) در درمان تشنج توصيه شده است. اين پژوهش با هدف بررسي تأثيرات ضدتشنجي گياه گل بنفشه در مدل حيواني تشنج در مقايسه با كاربامازپين صورت گرفت. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي از 40 سر موش آزمايشگاهي در پنج گروه هشت تايي استفاده شد. عصاره هيدروالكلي گياه گل بنفشه پس از تهيه با سرم فيزيولوژي رقيق شد. گروه هاي آزمايشي شامل؛ گروه شاهد و چهار گروه تيماري بودند كه به ترتيب داروي كاربامازپين و عصاره گياه گل بنفشه با دوزهاي 50، 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم را به روش درون صفاقي يك ساعت قبل از تزريق پنتيلن تترازول دريافت كردند و فاكتورهاي عدم پاسخ دهي حيوان، مدت زمان تشنج تونيك، تشنج كلونيك، تشنج ژنراليزه، كل تشنج و درصد مرگ و مير بررسي شدند. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس چند متغيره و تك متغيره از طريق بسته آماري براي علوم اجتماعي نسخه 22 و آزمون كاي دو تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: عصاره گياه گل بنفشه با دوز 50 ميلي گرم بر كيلوگرم تنها در مرحله تونيك كلونيك و در زمان كل تشنج با گروه شاهد تفاوت معني دار داشت. در حالي كه در تزريق هاي 100 و 200 ميلي گرم بر كيلوگرم در همه مراحل با گروه شاهد تفاوت معني دار به دست آمد(0.05 p). ميزان مرگ و مير در گروه دوز 200 ميلي گرم بر كيلوگرم تزريق عصاره گياه گل بنفشه با ساير گروه هاي تجربي كاهش معني داري نشان داد. نتيجه گيري: عصاره هيدروالكلي گياه گل بنفشه در دوز 200 ميلي گرم بر كيلوگرم را به عنوان دارويي پيشنهادي و مؤثر در جلوگيري از تشنج در مدل حيواني معرفي نمود.