بازشناسي ظرفيت هاي عرصه هاي همگاني شهري در جهت تقويت تعاملات اجتماعي با استفاده از تئوري زمينه اي نمونه موردي: كلانشهر مشهد

عرصه هاي همگاني شهري به عنوان فضاهاي حضور شهروندان و مكاني براي برقراري ارتباط و تعامل اجتماعي مي باشند؛ و به معناي عام، سنگ زيرين تمام عرصه هاي اجتماعي هستند و بدون آن ها، بسياري از عملكردهاي جامعه شهري ميسر نخواهد بود. بنابراين، نقش مهمي در كيفيت زندگي و رفاه شهروندان دارند و توجه به كيفيت آن ها در فرآيند برنامه ريزي توسعه شهري ضرورتي انكارناپذير است. مسيله اصلي فراروي اين مقاله توجه به ظرفيت عرصه هاي همگاني در تسهيل مراودات اجتماعي است. ؛ و در اين فرآيند از رويكرد كل گراي انساني - محيطي بهره گرفته است. بنابراين، با استفاده از تيوري زمينه اي به بررسي رفتار كاربران عرصه هاي همگاني كلانشهر مشهد پرداخته است. مطالعه عرصه هاي همگاني مشهد نشان مي دهد، اين عرصه ها توانسته اند محيطي موردپذيرش گروه هاي مختلف اجتماعي را فراهم نمايند؛ اين مهم به ظرفيت هاي عرصه هاي همگاني شهري براي حضور افراد و تمايل به تعامل با ديگران اشاره دارد. مدل پارادايمي رابطه بين مفاهيم و مقوله ها و نتايج آزمون تحليل واريانس يك طرفه نشان مي دهد شرايط مداخله گري نظير سن، جنس، ميزان آشنايي و علت مراجعه در تمايل به حضور در عرصه هاي همگاني و نيز برقراري تعامل اجتماعي با ديگران موثر هستند.

no abstract