ﺷﺎهﮔﺰﯾﻨﯽ در دوره ي اﺷﮑﺎﻧﯿﺎن

ﮔﺰارش ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ در دوره ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي دﺳﺘﮕﺎه ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﺷﮑﺎﻧﯽ، ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﭘﯿﺶ از ﻣﺮگ ﺧﻮد ﺷﺎﻫﺰادهاي را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وﻟﯿﻌﻬﺪ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﺮده اﻧﺪ، و در دوره ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ آن ﺧﺎﻧﺪان، ﺑﺰرﮔﺎن و اﺷﺮاف ﺧﺎﻧﺪانﻫﺎي ﻧﮋاد ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ در ﮔﺮدﻫﻤﺎﯾﯽ ﺧﻮد، ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ از ﺗﺨﻤﻪ اﺷﮑﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺷﻬﺮﯾﺎري ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﺪهاﻧﺪ. از ﻃﺮﻓﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪي ﺷﺎه ﮔﺰﯾﻨﯽ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ اﺷﮑﺎﻧﯿﺎن آﻣﯿﺨﺘﻪ از ﺳﻪ ﺳﻨﺖ ﮐﻮچ ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ، ﻫﻠﻨﯿﺴﺘﯽ و ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻮد. اﺳﺎس ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺷﮑﺎﻧﯽ ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﺳﻪ ﺳﻨﺖ و در واﻗﻊ ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ از اﯾﻦ ﺳﻪ اﻟﮕﻮ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ارﺗﺒﺎط ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮕﯽ ﻣﯿﺎن اﯾﻦ ﺳﻪ اﻟﮕﻮ در ﻃﻮل ﺣﮑﻮﻣﺖ اﺷﮑﺎﻧﯿﺎن وﺟﻮد داﺷﺖ. اﻧﺘﺨﺎب ﺑﺰرگ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎه و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺑﺮادر ﺷﺎه ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ، ﺳﻨﺖ ﮐﻮچ ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﯾﮏ ﺷﺎه ﺑﻮد. از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺗﻌﻠﻖ داﺷﺘﻦ ﻣﻨﺼﺐ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ در ﯾﮏ ﺧﺎﻧﺪان اﺷﮑﺎﻧﯽ و ﻣﻮروﺛﯽ ﺑﻮدن آن ﺳﻨﺖ ﺑﺮﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه از ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن اﺳﺖ.

this article has no abstract