ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن در آﯾﯿﻨﻪ ﻣﻮرﺧﺎن ارﻣﻨﯽ

ارﻣﻨﺴﺘﺎن در ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻪ وﯾﮋه در دوره ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺟﻮﻻﻧﮕﺎه اﺑﺮاز ﻗﺪرت دو اﺑﺮ ﻗﺪرت ﺟﻬﺎن اﯾﺮان و روم ﺑﻮده ﮐﻪ در اﻏﻠﺐ دوره ﻫﺎ واﺑﺴﺘﮕﯽ آن ﺑﻪ ﺣﮑﻮﻣﺖ اﯾﺮان ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. در واﻗﻊ روﯾﺪادﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﯿﺎﺳﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ارﻣﻨﺴﺘﺎن در دوره ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻫﻤﻮاره ﻣﺘﺎﺛﺮ از اﯾﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ. آﺛﺎر و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ارﻣﻨﯽ در ﺑﺎزﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره از ﮐﻤﺒﻮد ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻣﮑﺘﻮب دﺳﺖ اول اﯾﺮاﻧﯽ و ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻪ زﺑﺎن ﻫﺎي دﯾﮕﺮ رﻧﺞ ﻣﯽ ﺑﺮد از اﻫﻤﯿﯿﺖ وﯾﮋه اي ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﻏﻨﺎي آن آﺛﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻓﻘﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان را در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺗﺎ اﻧﺪازه اي ﺟﺒﺮان ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﺎ اﺑﺪاع اﻟﻔﺒﺎي ارﻣﻨﯽ در ﻗﺮن ﭘﻨﺠﻢ ﻣﯿﻼدي ﺳﻨﺖ ﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎري ارﻣﻨﯽ وارد دوره ﻃﻼﯾﯽ ﺧﻮد ﮔﺮدﯾﺪ. ﻏﻨﺎ و ﻓﺮاواﻧﯽ ﺗﺎرﯾﺦ ارﻣﻨﯿﺎن از ﺟﻤﻠﻪ آﺛﺎر آﮔﺎﺗﺎﻧﮋ، ﻻزار ﻓﺎراﭘﯽ، ﻣﻮﺳﯽ ﺧﻮرﻧﯽ، ﺳﺒﺌﻮس در اﯾﻦ ﻗﺮن و ﻗﺮن ﻫﺎي ﺑﻌﺪ روﺷﻨﯽ ﺑﺨﺶ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﮏ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﻈﺮ ﺑﻪ اﻫﻤﯿﯿﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ ارﻣﻨﯽ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ، اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ آﺛﺎر ﻣﻮرﺧﺎن ارﻣﻨﯽ از ﺟﻤﻠﻪ آﮔﺎﺗﺎﻧﮋ، ازﻧﯿﮏ ﮐﻠﺒﯽ، ﭘﺎﺳﺘﻮس ﺑﻮزﻧﺪ، ﯾﻐﯿﺸﻪ، ﻣﻮﺳﯽ ﺧﻮرﻧﯽ، ﻻزار ﻓﺎراﭘﯽ، ﺳﺒﺌﻮس ﺑﻪ دﯾﺪﮔﺎه ﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﮕﺎري اﯾﻦ ﻣﻮرﺧﺎن درﺑﺎره ي ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان در دوره ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﭘﯽ ﺑﺒﺮد.

this article has no abstract