مقايسه كارايي مدل ميانگين - واريانس و نظريه ارزش فرين در بهينه سازي سبد سرمايه گذاري در بورس اوراق بهادار تهران

هر سرمايه گذاري در صدد حداكثر سازي تابع مطلوبيت سرمايه گذاري خود در بازار سرمايه از طريق انتخاب تركيب سبد سرمايه گذاري بهينه مي باشد. در اين تحقيق سعي بر آن است كه با مقايسه يك رويكرد جديد در بهينه سازي پرتفوي براساس نظريه ارزش فرين با مدل ميانگين - واريانس ماركويتز مشخص نمايم كداميك از اين دو روش در انتخاب يك پرتفوي كارآ موفق تر است. قلمرو زماني تحقيق از ابتداي سال 1392 تا پايان سال 1397 و جامعه آماري نيز 50 شركت برتر بورس اوراق بهادار تهران بوده است. در گام اول با استفاده روش حداكثر سازي تابع درست نمايي، نوع توزيع حدي بازده شركت هاي فعال و برتر بورسي مشخص گرديد و در گام بعد مرز كارآ سرمايه گذاري ريسكي در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از يك مدل برنامه ريزي كوآدرتيك با رويكرد ارزش فرين محاسبه و با مرز كارآ مدل ماركويتز مقايسه گرديد.. با توجه به نتايج حاصل از آزمون رتبه علامت دار ويلكاكسون براي مقايسه بازده واقعي پرتفوهاي بهينه در دو مدل ماركويتز و ارزش فرين (0.866=p و 0.169-=Z) مشاهده مي شود دو مدل مذكور در طول دوره مورد مطالعه در مجموع بازدهي يكساني براي مرز كارآ سرمايه گذاري ريسكي داشته اند.