پايداري شاليزارهاي گيلان و عوامل موثر بر آن (مورد: شهرستان رشت)

Sustainability of Guilan Rice Fields and its Effective Factors (Case: Rasht City)

پژوهش حاضر يك تحقيق توصيفي – همبستگي است و باهدف سنجش ميزان پايداري در شاليزارهاي استان گيلان و بررسي عوامل موثر در به كارگيري روش هاي كشاورزي پايدار انجام گرفته است. جامعه آماري شامل شاليكاران شهرستان رشت مي باشد. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه اي محقق ساخته است كه روايي و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ و آماره KMO مورد تائيد قرار گرفت. با استفاده از تحليل عاملي براي متغيرهاي اصلي تحقيق، شاخص سازي شد. نتايج بيان گر اين است كه بين سطح سواد (505/0)، ميزان درآمد حاصل از كشت برنج (283/0)، نوع نظام بهره برداري (447/0)، صرفه جويي در مصرف نهاده (378/0)، ميزان دانش بومي شاليكاران (121/or=)، ميزان دانش فني شاليكاران (289/0) و سطح دانش كشاورزي پايدار (944/0) با كشاورزي پايدار، رابطه مثبت و معني دار در سطح 99 درصد اطمينان وجود دارد ولي بين سن شاليكاران، جنسيت، سابقه كار كشاورزي، تعداد افراد خانوار، ميزان زمين شاليكاري، داشتن شغل غير كشاورزي، شركت در كلاس هاي آموزشي و ترويجي، دسترسي به تسهيلات و اعتبارات با كشاورزي پايدار رابطه معني داري مشاهده نگرديد.

The present research is a descriptive-correlational study and was done with the aim of assessing the stability of the rice fields in Guilan province and investigating the factors affecting the use of sustainable agricultural methods. The Statistical population of research consisted of rice farmers in Rasht city. The data gathering tool was a researcher made questionnaire whose validity and reliability were confirmed by Cronbach's alpha coefficient and KMO statistics. Using factor analysis of the main variables of the research, it was indexed. The results showed that a sustained average of rice fields in the study area is to 3.592. This means that the sustainability of the rice fields in the study area is less than average. Independent variables of research were placed in three groups of characteristics, economic and agricultural. The result of the correlation test proves that between variables of education level (0.505), income from rice cultivation (0.283), the type of operating system (0.447), saving inputs (0.378), indigenous knowledge of rice farmers (r =0.121), the amount of technical knowledge of rice farmers (0.289) and knowledge of sustainable agriculture (0.944) with sustainable agriculture, there is a positive and significant relationship but between variables such as age, gender, farming experience, household size, extent of rice fields, non-agricultural employment, Participate in education and promotion classes and access to credit facilities was not found a significant relationship with sustainable agriculture.