تحليلي بر موانع مشاركت اقتصادي زنان در ايران (نمونه موردي: كلان‌شهر تبريز)

فاقد عنوان لاتين

يكي از شاخص‌هاي مهم براي سنجش توسعه هر كشور صنعت زنان و نوع مشاركت آنان است. زنان به عنوان بخشي از سرمايه‌هاي انساني هر جامعه، با مشاركت خود مي‌توانند نقش تعيين كننده‌اي در توسعه كشور داشته باشند. با وجود اين، موانع مختلفي براي مشاركت اقتصادي زنان وجود دارد كه با شناخت دقيق آن‌ها مي توان به برطرف كردن اين موانع پرداخت. بنابراين اين تحقيق در پي دستيابي به موانع مشاركت اقتصادي زنان در كلان‌شهر تبريز مي‌باشد. روش تحقيق توصيفي، تحليلي و پيمايشي و جامعه آماري جمعيت زنان فعال اقتصادي بر اساس سرشماري سال 1390 (437184 نفر) بوده كه حجم نمونه بر اساس مدل كوكران 384 نفر بدست آمده است. نتايج اين تحقيق حاكي از آن است مهم‌ترين موانع براي مشاركت اقتصادي زنان شاخص‌هاي فرهنگي جامعه است كه امتياز محاسبه شده با استفاده از آزمون RMS، براي اين شاخص 0.721 مي‌باشد. همچنين شاخص‌هاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي نيز در رتبه هاي بعدي قرار دارند كه ميزان تأثير آن‌ها به ترتيب 0.645، 0.632 و 0.567 مي‌باشد. در بين متغيرهاي مورد مطالعه نيز مهم‌ترين موانع مشاركت اقتصادي زنان تبعيض و تفاوت در فرآيند اجتماعي شدن زن و مرد در جامعه، طرز تلقي و نگرش جامعه به وظايف زنان، صاحب سرمايه نبودن زنان و عدم وجود نهادهاي سياسي مشاركتي بوده كه ميانگين محاسبه شده با استفاده از آزمون t تك نمونه اي براي هركدام به ترتيب 4.12، 4.21، 4.09 و 3.83 مي‌باشد.

فاقد چكيده لاتين