روندپژوهي الگوي رفتاري فرانسه در شوراي امنيت سازمان ملل متحد (2019- 1945)

Process- Tracing of French Behavior Model in the United Nations Security Council (1945- 2019)

ناسازگاري نظم جهان يالتايي با درك فرانسه و تلاش براي تفوق بر نظام مسلط بر اساس منطق اليگارشي بين المللي در عصر جنگ سرد و بازيگري موازنه ساز در عصر پساجنگ سرد اهتمام اصلي پاريس تلقي مي شود. به بيان ديگر، گذار از مقدس سازي گسترده، عقلانيت ايديولوژيك و گليسم تهاجمي عصر جنگ سرد به سوي پراگماتيسم، ديپلماسي تعديل منازعه و موازنه سازي، دگرديسي هايي در رفتار راي دهي فرانسه در شوراي امنيت ايجاد كرد. چنين چرخشي ناشي از بسترمندي و زمينه پروردگي گليسم فرانسوي بود. بر اين اساس پرسش از منطق رفتار راي دهي فرانسه در شوراي امنيت، اهتمام اصلي پژوهش جاري بوده است. پايداري اهداف استراتژيك و چرخش تاكتيكي دكترين مسلط رفتاري پاريس تلقي شده و در واقع، دستيابي به موقعيت و پرستيژ بين المللي و تبديل شدن به بازيگر متنفذ در عرصه جهاني بر اساس سه اصل «استقلال»، «كنش گرايي» و «حضور بين المللي» فرضيه اصلي اين تحقيق بوده است. برآورد رفتار راي دهي نيازمند تبيين سطوح خرد، مياني و كلان سياست خارجي پاريس بوده و پژوهش حاضر با روش شناسي تحليلي- تطبيقي و بر اساس تز تغيير قدرت و موازنه قوا به آزمون فرضيه تحقيق پرداخته است.

The cleavage between Yalta global order and French perception and trying to influence on dominant order based on the logic of international oligarchy during the cold war and balancing actor in the post-cold war is the main attempt of France. In other words, transition from enlarged sanctuarization, ideologic rationality and offensive Gaullism towards pragmatism, diplomacy of conflict mitigation and balancing power led to changing the France’s voting behavior in the Security Council. Such evolution is caused by context-dependency of French Gaullism. Thus, the main question of the current paper is to understand the logic of France’s voting behavior in the SC. In fact, restoring international position and prestige and trying to identify as game-changer based upon independence, activism, and international presence is the main hypothesis of this paper. Nevertheless, appraising the French voting behavior necessitates to analyze the micro, meso and macro levels of foreign policy. The current paper will test the hypothesis with analytic-comparative method and power transition theory and balance of power.