عوامل مؤثر بر ميزان رضايت از زندگي سالمندان تهراني

Factors Affecting Life Satisfaction of the Elderly People in Tehran

در مواجهه با افزايش جمعيت سالمندان، مددكاري اجتماعي سالمندي ظهور و گسترش پيدا كرده است. به‌زيستن، رضايت از زندگي و عوامل تعيين‌كننده آن در ميان سالمندان از موضوعات مهم و قابل‌توجه در مددكاري اجتماعي سالمندي است. هدف از مقاله پيش‌رو، بررسي ميزان رضايت از زندگي سالمندان و شناخت عوامل مؤثر بر آن است. داده‌ها با استفاده از اجراي پيمايش به شيوه نمونه‌گيري احتمالي چندمرحله‌اي در ميان 600 سالمند 60 ساله و بالاتر ساكن در مناطق 22 گانه شهر تهران گردآوري شد. ميانگين سني سالمندان مورد بررسي حدود 70 سال بود، 17 درصد سالمندان بي‌سواد و 16 درصد تنها زندگي مي‌كردند. نتايج بيانگر كاهش رضايت از زندگي در سالمندان همراه با افزايش سن است. نتايج تحليل چندمتغيره نشان داد كه متغيرهاي وضعيت سلامت، حمايت اجتماعي، سن، وضعيت اشتغال، تحصيلات، و پايگاه اقتصادي- اجتماعي تأثير معناداري بر ميزان رضايت از زندگي سالمندان داشته و 37 درصد تغييرات آن را تبيين كرده‌اند. ازاين‌رو، وضعيت سلامتي نامناسب، كمبود حمايت اجتماعي و فقر منابع مالي تأثيري منفي بر رضايت از زندگي سالمندان دارند. به‌طوركلي، حمايت اجتماعي خانواده و برنامه‌ها حمايتي و رفاهي دولت مي‌تواند نقش مهمي در افزايش نشاط و رضايت از زندگي در دوران سالمندي داشته باشد.

Along with population aging the gerontological social work, as a specialist area of social work practice, has become significant for research and policy. Well-being and life satisfaction among elderly are important and key issue in the gerontological social work. This article aims to assess the life satisfaction of the elderly and its related factors. The data were collected by a survey among 600 elderly aged 60 and over in the 22 districts of Tehran, who selected through a multistage probability sampling. The mean age of the elderly was 70 years old, 17% of the elderly were illiterate, and 16% of them lived alone. The results indicate a decrease in life satisfaction in the elderly with age. The results of the multivariate analysis revealed that health status, social support, age, employment status, education, and SES had a significant effect on life satisfaction of elderly people and explained 37% of variance in life satisfaction of elderly people. Hence, poor health statuses, lack of social support and poor financial resources have the greatest impact on the satisfaction of the elderly. Social protection of the family and government support and welfare programs can play an important role in increasing the happiness and life satisfaction in old age.