بررسيِ شاهدي عليه نظريۀ توصيفات راسل « مسئلۀ ناهم خواني »

The disparity problem’ against Russell’s definite descriptions

بنابر نظريه توصيفات راسل ( 1905 ) محتوايِ جمله اي مثلِ "پادشاه فعلي فرانسه طاس است" توسط فُرم منطقي آن جمله يعني اينكه "منحصراً يك چيز وجود دارد كه پادشاه فعلي فرانسه است و آن چيز طاس است" قابل بيان است. اين مقاله هدفي محدودرا براي طرح و بررسيِ شاهدي خاص عليه نظريۀ توصيفات راسل دنبال مي كند. براي به چالش كشيدن اين نظريۀ راسل، ابتدا استدلال خواهيم كرد كه وقتي در زمانِ حالِ حاضر كه فرانسه اصولا پادشاهي ندارد شخصي يكبار جملۀ "پادشاه فعلي فرانسه طاس است " را و بار ديگر فُرم منطقيِ آن را بيان كند قضاوت ما در باب ارزش صدق آنها متفاوت خواهد بود (به اين مساله "مسالۀ ناهمخواني" خواهيم گفت). سپس اين سوال را بررسي خواهيم كرد كه آيا مدافعين نظريۀ راسل قادر به تبيين مسالۀ ناهمخواني هستند يا خير؟ بدين منظور بر مبناي تمايزي كه گرايس ( 1970 ) ميان معناي جمله و معنايِ متكلّم مي گذارد،پاسخي را از جانب مدافعين نظريۀ توصيفات راسل به مسالۀ ناهمخواني طرح و سپس بررسي و نقد خواهيم نمود. استدلالِ ما، نظريۀ توصيفات راسل را در برابر مسئلۀ ناهمخواني در موضع ضعف قرار مي دهد؛ بدين معنا كه نشان مي دهد، دفاع گرايسي در برابر مسئلۀ ناهمخواني دفاع قابل قبولي نيست.

According to Russell’s (1905) definite description theory, the content of a sentence such as ‘the present king of France is bald’ can be presented by the logical form of the sentence, that is, ‘there is exactly one thing which is the king of France and the thing is bald’. This paper has a modest aim to consider specific evidence against Russell’s theory. In order to challenge this theory, we will first argue that if one in a situation in which France does not have king asserts that ‘the present king of France is bald’ and in another situation one asserts the logical form of the sentence, our judgment will be different about their truth values (call it ‘the disparity problem’). We will then consider the question that whether proponent of Russell’s definite description can explain the disparity problem or not. On behalf of proponent of Russell’s definite description, and on the basis of Grice's (1970) distinction between speaker meaning and sentence meaning, we will propose an explanation for the disparity problem; it also should be mentioned that the explanation is already endorsed by some proponents of Russell’s definite description (e.g. Sainsbury (1979, 1991); Morris (2003)). I will however argue that the explanation is not plausible. My argument will leave Russell’s theory in an un-defensible position in the sense that it shows Gricean defense against disparity problem is not plausible.