تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد(ACT) بر احساس تنهايي و سبك هاي اسنادي همسران معتادين

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر هم وابستگي، احساس تنهايي و سبك هاي اسنادي همسران معتادين به اجرا در آمد. تحقيق حاضر طرح شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود و از منظر هدف، تحقيق كاربردي بود. جامعه آماري پژوهش در برگيرنده كليه همسران معتادين تحت درمان در شهر تهران مي باشد. نمونه پژوهش حاضر براساس نمونه گيري مبتني بر هدف بر اساس نمونه گيري در دسترس شامل 30 نفر(براي هر گروه 15 نفر؛ يعني 15 نفر در گروه آزمايشي و 15 نفر نيز در گروه كنترل) بود. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه هم وابستگي اسپن - فيشر (1991)، پرسشنامه احساس تنهايي، پرسشنامه سبك هاي اسناد و بسته درماني مبتني بر پذيرش و تعهد بود و جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كوواريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون بون فروني استفاده شد. يافته ها نشان داد كه با توجه به اينكه سطح معناداري از α كوچكتر است، همچنين با ملاحظه اينكه اثر پيش آزمون از طريق آزمون كوواريانس كتترل شده است، مي‌توان نتيجه گرفت كه در زمينه متغير هم وابستگي، احساس تنهايي و سبك هاي اسنادي، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معنادار موثر بوده است. همچنين با ملاحظه مجذور اتا هر سه متغير، مي‌توان نتيجه گرفت كه مداخله آزمايشي منجر به تغييرات در گروه آزمايش شده است. پس درمان بر كاهش هم وابستگي و احساس تنهايي و تغيير سبك اسناد تاثير داشت.