رابطه علّي باور خود كارآمدي معلم با عملكرد تحصيلي دانش آموزان با ميانجي‌‌‌گري مديريت كلاسي و رويكردهاي تدريس

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي رابطه علي باور خودكارآمدي معلم با عملكرد تحصيلي دانش آموزان با ميانجي‌‌‌گري مديريت كلاسي و رويكردهاي تدريس در معلمان مقطع متوسطه شهر ازنا بود. در اين مطالعه علي- همبستگي، تمام جامعه آماري كه تعداد 300 نفر بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي استفاده شده در اين پژوهش پرسشنامه خودكارآمدي معلم بافت كلاس و مدرسه (CSC)، پرسشنامه نگرش و باورها در كنترل كلاس درس(ABCC) و پرسشنامه رويكردهاي تدريس (ATI-R) بودند. ارزيابي مدل پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير نرم افزار (AMOS-20) انجام گرفت. بر اساس نتايج اين پژوهش، مدل پيشنهادي روابط علي بين متغيرهاي ياد شده، از برازش قابل قبولي برخوردار بود. روي هم رفته، در مدل پيشنهادي پژوهش، نتايج نشان دادند كه باور خود كارآمدي معلم هم به گونه مستقيم و هم به گونه غير مستقيم از راه مديريت كلاسي و رويكرد تدريس دانش آموز محور با عملكرد تحصيلي رابطه دارد، اما باور خود كارآمدي معلم از راه رويكرد تدريس معلم محور روي عملكرد تحصيلي معني دار نبود. برازش بهتر از راه حذف مسيرهاي غير معني دار باور خود كارآمدي معلم به رويكرد تدريس معلم محور و رويكرد تدريس معلم محور به عملكرد تحصيلي بدست آمد.