نقش عوامل روان شناختي در غيبت از كار كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

The Role of Psychological Factors in Absenteeism from Work among Personnel of Isfahan University of Medical Sciences, Iran

زمينه و هدف : غيبت از كار يكي از مشكلات سازمان‌ها مي‌باشد كه به نظر مي‌رسد، وضعيت روان‌شناختي و ويژگي‌هاي شخصيتي كاركنان در آن مؤثر است. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعيين ارتباط عوامل روان‌شناختي و شخصيتي با غيبت از كار كاركنان دانشگاه بود. مواد و روش‌ها: در قالب يك مطالعه زمينه‌يابي مقطعي، از كل 21504 نفر كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، 250 نفر به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي- سهمي انتخاب شدند. با هماهنگي با مديريت توسعه‌ سازمان و منابع انساني و مديريت مراكز، پرسش‌نامه‌ اطلاعات دموگرافيك، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس ‏(‏Depression Anxiety Stress Scales‏ يا ‏DASS‏)‏ و پرسش‌نامه‌ شخصيتي ‏NEO-FFI‏ (‏NEO Five-Factor Inventory‏) ‏تكميل گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل همبستگي Pearson و دورشته‌اي نقطه‌اي در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ‌ ها: بين ميزان غيبت از كار با ميزان استرس، ويژگي‌هاي شخصيتي روان ‌آزرده‌خويي، سن، سابقه كار، تعداد فرزندان و نوع استخدام رابطه مستقيم و معني‌داري وجود داشت (05/0 > P). كمترين ميزان غيبت از كار در كاركنان داراي تحصيلات دكتري و يا افراد ابتدايي و بي‌سواد بود. در شاغلان رسمي غيبت بيشتري مشاهده گرديد. از نظر شيوع علايم، ميانگين نمرات افسردگي و اضطراب در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي كمي كمتر از جمعيت عمومي به دست آمد، اما علايم استرس تا حدي بالاتر از ميانگين نمرات طبيعي جامعه بود. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه غيبت از كار، با ويژگي‌هاي روان‌شناختي و علايم آسيب‌شناسي رواني ارتباط دارد. شايد بتوان گفت، غيبت از كار مي‌تواند يك پاسخ ناكارامد اجتنابي به وضعيت روان‌شناختي، اجتماعي و انعكاس سلامت روان باشد. با توجه به نتايج به دست آمده، به نظر مي‌رسد كه آموزش شيوه‌هاي مقابله با استرس در قالب آموزش ضمن خدمت كاركنان، ضروري به نظر مي‌رسد. بررسي تحليل مشاغل كاركنان و متناسب‌ سازي با وضعيت روان‌شناختي و مهارتي كاركنان پيشنهاد مي‌شود.

Aim and Background: One of the serious problems in organizations is absenteeism from work that seems to be affected by personnel’s psychological status and personality characteristics. The aim of this study was to determine the relationship of psychological and personality factors with absenteeism from work among university staff. Methods and Materials: The present study was a cross-sectional survey. From among a total of 21504 employees of Isfahan University of Medical Sciences (Iran), 250 individuals were selected using quota sampling. With the approval of the management of the human resources and development and other sectors, a demographic characteristics questionnaire, the Depression, Anxiety, Stress Scale (DASS), and the NEO Five-Factor Inventory (NEO-FFI) were completed. Data were analyzed in SPSS software using Pearson correlation and point biserial correlation coefficient. Findings: Absenteeism had a positive significant relationship with stress level, neuroticism, age, work experience, number of children, and employment type (P < 0.05). The lowest rate of absenteeism was observed among employees with doctoral education or with primary education and illiterate employees. The highest rate of absence was seen among formal employees. The mean depression and anxiety scores of the university staff were slightly lower than the general population, but their stress symptoms were slightly higher than those of the general population. Conclusions: The finding indicated that absenteeism from work is related to psychological traits and psychopathological symptoms. Absenteeism may be a dysfunctional avoidance response to psychological, social, and mental health status. According to these findings, stress coping skills training in the form of in-service training seems necessary. Moreover, employment analysis and assigning of positions based on psychological status and skills is suggested.