اثربخشي مقابله درمانگري بر نشانگرهاي روانشناختي (استرس، كيفيت زندگي و راهبردهاي مقابله‌اي) بيماران ديابتي نوع 2

Studying the Effectiveness of Coping Therapy on Psychological Markers (Stress, Quality of Life and Coping Strategies) in Type II Diabetic Patients

مقدمه: ديابت نوع 2 يكي از بيماري­هاي مزمن است كه اثرات جسمي و رواني عديده ­اي براي فرد به دنبال دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسي اثربخشي مقابله درمانگري بر نشانگرهاي روانشناختي بيماران ديابتي نوع 2 انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش‌-پس‌آزمون با گروه كنترل و آزمون پيگيري بود. جامعه ­ي آماري بيماران ديابتي داراي پرونده پزشكي در مركز ديابت شهر كرمانشاه در سال 1395 بود. از ميان اين بيماران 40 نفر با توجه به معيارهاي شمول و به روش دردسترس انتخاب و به‌صورت جايگزيني تصادفي در دو گروه 20 نفره آزمايش و گواه قرار گرفتند. بيماران پرسشنامه راهبردهاي مقابله‌اي فولكمن-لازاروس، رويدادها و تغييرات زندگي خانوادگي (FILE) و فرم كوتاه كيفيت زندگي بيماران ديابتي (DQOL-BCI) را تكميل نمودند. يافته‌ها: نتايج نشان داد مقابله درمانگري به‌صورت معناداري منجر به افزايش كيفيت زندگي و راهبردهاي مقابله جستجوي حمايت اجتماعي، مسئله گشايي برنامه‌ريزي‌شده، ارزيابي مجدد مثبت و كاهش استرس و دوري گزيني و خويشتنداري در گروه­ آزمايش، در مقايسه با گروه كنترل‌شده است (0/01˂Pو 0/05˂P)؛ اما نتايج حاكي از آن بود كه در متغير راهبرد مقابله‌اي گريز-اجتناب، تفاوت معناداري بين دو گروه آزمايش و گواه وجود ندارد (0/05

Objective: type II diabetes is one of the chronic illnesses with various physical and psychological effects for patient. The purpose of the present research was to study the effectiveness of coping therapy on psychological markers (Stress, quality of life and coping strategies) in type II diabetic patients. Method: It was a semi-experimental research with pre-test, post-test, control group and follow up test. The population of the research includes all diabetic patients with registered medical records in diabetes center of Kermanshah in 2016. 40 individuals were selected by available and random sampling in experimental and control group (20 individuals per group). They have completed coping strategies questionnaire of Folkman- Lazarous, family life incidents and changes (FILE) and short form of diabetic patients' quality of life (DQOL-BCI). Findings: Data was analyzed by SPSS-20 and the results showed that coping therapy significantly increases the quality of life, adhere to treatment, coping strategies, social support, planned problem-solving, positive reevaluation, stress reduction and continence in experimental group than control group (p<0.01, p<0.05). however, the results indicated that there is no significant difference in the variable of escape-avoidance coping strategies between experimental and control group (p>0.05). Conclusion: according to the results, it can be said that coping strategies may reduce the problems of patients with chronic illnesses such as diabetes.