نقد و بررسي شبهات مخالفان درباره اعراب كلماتي از قرآن

Study and Critique of Doubts of Skeptics Regarding the Diacritical Marks of Certain Words from the Holy Qur’an

برخي از آيات قرآني با قواعد مشهور علم نحو همخواني ندارد. از اين رو، نحوي ها در توجيه آن ها آراي گوناگوني اظهار كرده اند و همين امر سبب شده است كه دشمنان اسلام اعراب اين كلمات را دستاويز قرار دهند و اعلام كنند اين كتاب، آسماني نيست و ساخته دست بشر است و ايرادهاي نحوي فراواني دارد. اين مقاله به روش توصيفي تحليلي درصدد آن شد كه توجيه صحيح اعراب اين كلمات را بيان نمايد. از اين رو، به نقد و بررسي آراي دشمنان و نيز نحوي هاي بزرگ و قرائت هاي قرآن پرداخت و به اين نتايج دست يافت كه هيچ يك از ايرادهاي گرفته شده به وسيله مخالفان وارد نيست و همه آن ها طبق قواعد و فرهنگ زباني عرب جاهلي است و توجي هات زبان شناختي دارند. هيج گزارش تاريخي از صدر اسلام، به ويژه قبل از هجرت نداريم كه بليغي از بلغاي جاهلي، خاصه آنان كه در صف دشمنان بودند (مثل مغيره) از اين اعراب ها ايراد گرفته باشد و كساني كه از اعراب قرآن ايراد گرفته اند، از منكران، نصاري و مستشرقان هستند و زبان عربي را خوب نمي شناسند و از ظرايف آن آگاه نيستند كه هدف آنان، ايجاد شبهه در بين مسلمانان نسبت به كتاب آسماني ايشان است.

A few ayahs of the Quran appear to violate famous rules of syntax for which different syntacticians have tried to provide explanations. However, the enemies of Islam have taken advantage of this fact, suggesting that the Quran is not a divine book, that it was written by a human being and, as a result, it has many syntactic mistakes. This paper, via a descriptive-analytical method, seeks to provide a sound explanation for the diacritical marks of the abovementioned Quranic words. Having reviewed and criticized opposing views as well as great syntacticians’ views and readings of the Quran, the present study reached the following conclusions None of the objections raised by the opposing side are acceptable insofar as they are all based on the language rules and conventions of pre-Islamic Arabia in its days of Jahiliyyah (ignorance) and, thus, can be explained by linguistic justifications. There is no historical account of any objection about the diacritical marks of Quranic words in the early days of Islam, especially before the emigration of the Prophet, by a pre-Islam rhetorician such as Mughira from among the enemies of Islam. Those who have found fault with the diacritical marks of Quranic words are from among the disbelievers, Christians and Orientalists; they either do not specialize in Arabic or are unaware of its subtleties. The goal of the enemies is to raise doubts among Muslims about their divine scripture.