اثربخشي آموزش تاب‌آوري بر كفايت اجتماعي و سرسختي سلامت در زنان دچار نشخوار فكري

The effectiveness of resilience training on social competence and health hardiness in women with rumination

هدف: هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش تاب‌آوري بر كفايت اجتماعي و سرسختي سلامت در زنان دچار نشخوار فكري بود. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه‌هاي آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري شامل همه زنان دچار نشخوار فكري مراجعه كننده به مراكز و كلينيك‌هاي مشاوره شهر تهران در سال 1396 بودند. از ميان آنان 30 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه مساوي (هر گروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش 12 جلسه 90 دقيقه اي با روش آموزش تاب‌آوري آموزش ديد و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. هر دو گروه پرسشنامه‌هاي كفايت اجتماعي (فلنر و همكاران، 1990) و سرسختي سلامت (گيبهارت و همكاران، 2001) را در مراحل پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. داده‌ها با روش‌هاي تحليل كوواريانس چندمتغيري و كوواريانس تك متغيري تحليل شدند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد بين گروه‌هاي آزمايش و كنترل در هر دو متغير كفايت اجتماعي و سرسختي سلامت تفاوت معناداري وجود داشت. به عبارت ديگر آموزش تاب‌آوري به طور معناداري باعث افزايش كفايت اجتماعي و سرسختي سلامت زنان دچار نشخوار فكري شد (05/0≥p). نتيجه گيري: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش پيشنهاد مي‌شود مشاوران و درمانگران براي بهبود كفايت اجتماعي و سرسختي سلامت از آموزش تاب‌آوري استفاده كنند.

The aim of this research was determine the effectiveness of resilience training on social competence and health hardiness in women with rumination. Method: Present research was a semi experimental with a pre-test and post-test with an experimental and control groups. The statistical population was included all women with rumination that referring to counseling centers and clinics of Tehran city in 2017 year. From them 30 person were selected by available sampling method and randomly assigns to two equal groups (each group 15 person). The experimental group 12 sessions of 90 minutes educated by resilience training and the control group didn’t received intervention. Both group completed the questionnaires of social competence (Felner & et al, 1989) and health hardiness (Gebhardet & et al, 2003) as a pre-test and post-test. The data were analyzed by multivariate analysis of covariance and univariate analysis of covariance methods. Results: The findings showed there was a significant difference between experimental and control groups in both variables of social competence and health hardiness. In other words resilience training significantly led to increase social competence and health hardiness in women with rumination (p≤0/05). Conclusion: Regarded to findings of this research suggested that counselors and therapists to improve social competence and health hardiness using from resilience training.