اثربخشي برنامه هاي آموزش شادي بر متغيرهاي روان شناختي بيماران دچار بيماري قلبي

The Effectiveness of Happiness Training Programs on Psychological Variables in Patients with Cardiac Diseases

زمينه و هدف : پژوهش‌هاي فراوان حاكي از آن است كه خلق منفي با مرگ و مير بيماران دچار بيماري قلبي به طور كامل مرتبط است؛ در حالي كه حالات مثبت رواني در اين بيماران با بهبود عملكرد قلبي- عروقي همراه مي‌باشد. با اين وجود، مداخلات روان‌شناسي مثبت در بيماران قلبي توسعه نيافته است. بر همين اساس، مطالعه حاضر به بررسي اثربخشي سه نوع مداخله شادي بر روي متغيرهاي روان‌شناختي در بيماران دچار بيماري قلبي پرداخت. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، 68 بيمار قلبي به طور تصادفي به سه گروه مداخله شادي Seligman، Lyubomirsky و Fordyce و گروه شاهد اختصاص يافتند. گروه‌هاي مداخله شش هفته آموزش شادي دريافت نمودند و اندازه‌گيري‌ها در مرحله پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري به انجام رسيد. ارزيابي‌ها شامل افسردگي، شادي، رضايت از زندگي و اميد بود. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل كوواريانس با اندازه‌هاي مكرر استفاده شد. يافته‌ها: هر سه نوع مداخله به طور معني‌داري موجب افزايش شادي در اين بيماران گرديد (0/01 > P). همچنين، نتايج نشان دهنده كاهش معني‌دار افسردگي در گروه Fordyce بود (0/05 > P). علاوه بر اين، ميزان اميد در گروه Seligman افزايش معني‌داري را در مراحل پس‌آزمون و پيگيري نشان داد (05/0 > P). نتيجه‌گيري: مداخلات شادي ياد شده مي‌تواند به نتايج اميدوار كننده‌اي در ارتقاي حالات مثبت روان‌شناختي و كاهش افسردگي بيماران قلبي منجر شود. به طور كلي، مداخله شادي Seligman در ارتقاي حالات مثبت روان‌شناختي و مداخله شادي Fordyce در كاهش افسردگي اين بيماران بهتر از دو مداخله ديگر عمل كرد.

Aim and Background: Many studies have shown that mortality rate among the patients with coronary artery diseases (CAD) is greatly influenced by their mood. While positive psychological states are associated with improved cardiovascular function in these patients, positive psychology interventions have not been used in patients with cardiac diseases. Hence, this study examined the effectiveness of three happiness interventions on psychological variables in patients with cardiac diseases. Methods and Materials: In present study, 68 patients with cardiac diseases were assigned randomly to three happiness intervention groups, including Seligman, Lyubomirsky and Fordyce, and a control group. The intervention groups completed 6 weeks of happiness sessions, and pre-intervention, post-intervention and follow-up measurements were carried out on the patients. Assessments included the status of depression, happiness, life satisfaction and hope. Data were analyzed with one-way repeated measures analysis of covariance. Findings: All three interventions improved happiness in patients significantly (P < 0.01). In addition, significant reduction of depression in Fordyce group was observed (P < 0.05). Besides, hope increased significantly in Seligman group at posttest and follow-up (P < 0.05). Conclusions: These findings show that these happiness interventions may be led to more promising results in promoting positive psychological states and reducing depression in patients with cardiac diseases. In general, Seligman happiness intervention in promoting positive psychological states and Fordyce happiness intervention in reducing depression lead to better outcomes than two other interventions.