ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﭘﺎﯾﺪاري ﭘﺎﺳﭽﺮ در ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ در اﻓﺮادي ﮐﻪ زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي و ﺳﺎﻟﻢ دارﻧﺪ

ﻫﺪف ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﭘﺎﯾﺪاري ﭘﺎﺳﭽﺮ در ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒِ اﻓﺮادي اﺳﺖ ﮐﻪ زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي و ﻧﺮﻣﺎل دارﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ 30 ﻧﻔﺮ ﺧﺎﻧﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ 10 ﻧﻔﺮ در ﮔﺮوه زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري)ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺳﻨﯽ 3/49 ± 23/70 و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزﻧﯽ 8/46 ± 62/60(، 10 ﻧﻔﺮ در ﮔﺮوه زاﻧﻮي ﭘﺮاﻧﺘﺰي)ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺳﻨﯽ 2/80 ± 23/88 و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزﻧﯽ 8/39 ± 55/00( و 10 ﻧﻔﺮ در ﮔﺮوه زاﻧﻮي ﺳﺎﻟﻢ و ﻧﺮﻣﺎل)ﺑﺎ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺳﻨﯽ 2/59 ± 25/60 و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ وزﻧﯽ 8/68 ± 56/80( ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻣﯿﺰان ﺳﺮﻋﺖ و ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺮﮐﺰ را اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﮐﺮد. ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري ﻫﺎي زاﻧﻮ ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﻮﻟﯿﺲ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي و ﺛﺒﺖ ﺷﺪ. آزﻣﻮدﻧﯽ ﻫﺎ 12 آزﻣﻮن ﺗﻌﺎدل اﯾﺴﺘﺎ ﺑﺎ درﺟﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺘﻔﺎوت و ﯾﮏ آزﻣﻮن ﺗﻌﺎدل ﭘﻮﯾﺎ را اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ. ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ دو راﻫﻪ و روش ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﯾﮑﺮاﻫﻪ ﺑﻪ ﻫﺪفِ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي اﻧﺪازه ﮔﯿﺮي ﺷﺪه ﺑﯿﻦ ﮔﺮوه ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. ﻣﯿﺰان ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺸﺎر در ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎدل اﯾﺴﺘﺎي اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ زاﻧﻮي ﻧﺮﻣﺎل داﺷﺘﻨﺪ، ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد )0/000=P(. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﺸﺎر در ﺗﮑﻠﯿﻒ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎدل اﯾﺴﺘﺎ در اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي داﺷﺘﻨﺪ، ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ )0/000=P(. ﻧﺘﺎﯾﺞ در ﻣﻮرد آزﻣﻮن ﺗﻌﺎدل ﭘﻮﯾﺎ ﻧﺸﺎن داد زﻣﺎن رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺪاري در اﻓﺮادي ﮐﻪ ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري، ﭘﺮاﻧﺘﺰي ﯾﺎ زاﻧﻮي ﻧﺮﻣﺎل داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﯽ داري ﻫﻤﺮاه ﻧﺒﻮد )0/05›P(. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ در آزﻣﻮن ﻫﺎي ﺣﻔﻆ ﺗﻌﺎدل ﺑﺎ درﺟﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت ﺣﺘﯽ در ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻮارد اﻓﺮاد ﺑﺎ زاﻧﻮي ﺳﺎﻟﻢ و ﻧﺮﻣﺎل ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺑﺎ زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي ﺿﻌﯿﻒ ﺗﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در وﺿﻌﯿﺖ ﻫﺎي ﺧﺎﺻﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﯿﻮﻣﮑﺎﻧﯿﮏ اﻓﺮادي ﮐﻪ زاﻧﻮي ﺿﺮﺑﺪري و ﭘﺮاﻧﺘﺰي داﺷﺘﻨﺪ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﺰﯾﺖ ﺑﺮاي ﭘﺎﯾﺪاري ﭘﺎﺳﭽﺮ آﻧﺎن ﺑﺎﺷﺪ.